Γράφει η μαμά Κωνσταντίνα,
«Μετά από προτροπή, βρήκα λίγο χρόνο να σας γράψω και για το δικό μου vbac που τόσο λαχταρούσα, ήθελα, διάβασα, πίστεψα, και περίμενα πως και πως!
Η δική μας ιστορία ξεκίνησε με την αλλαγή γιατρού στις 37 εβδομάδες μετά από τύψεις που ένιωθα ότι προωθώ τον εαυτό μου στα χέρια μιας αναίτιας καισαρικής, με τον γιατρό να μου δηλώνει στις 16 εβδομάδες πως θα γεννήσουμε με καισαρική μήπως και πάθω ρήξη μήτρας.
Όσο κόντευε ο καιρός, αποφάσισα να εμπιστευτώ το σώμα μου και να συνεχίσουμε την πορεία μας σε μια γιατρό που ήξερα πως θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για το καλύτερο. Αν αυτό είναι vbac σούπερ, αν αυτό είναι καισαρική τότε σίγουρα δεν είναι αναίτια!
Στο ιστορικό μας ένας φυσιολογικός τοκετός 41+1 το 2015, μια καισαρική στις 34+1 το 2019 λόγω υγείας του μπεμπέ και το τρίτο μας που ήρθε με χαρά στα χέρια μας στις 39+6 πριν δύο μήνες.
Ξεκίνησαν τα πονάκια λίγες μέρες πριν πάνω κάτω τις ίδιες ώρες για λίγα λεπτά και μετά σταματούσαν, τίποτα σταθερό. Περιμέναμε χαλαρά να έρθει όποτε ήθελε όμως παράλληλα με άγχος για να πάνε όλα όπως τα ήθελα. Ιατρική συμβουλή, περπάτημα και μπόλικες επαφές!
Στις 5/4 μετά από επίσκεψη ρουτίνας στη γιατρό, της είπα θα σε δω απόψε γελώντας. Γύρω στις 1600 της ίδιας μέρας ξεκίνησαν πονάκια διαφορετικά από άλλες μέρες, νόμιζα πως ήταν η ιδέα μου αρχικά και δεν έδωσα σημασία γιατί δεν ήθελα να ενθουσιαστώ άδικα. Άρχισαν όμως να γίνονται από κάθε 15 λεπτά, 10, 8, πιο έντονοι, σταθεροί, ακολούθως είδα και το σημάδι στο εσώρουχο.
Όσο ένιωθα συσπάσεις, έκανα τις αναπνοές που διδάχτηκα στα μαθήματα, ασκήσεις στη μπάλα και πάνω κάτω περπάτημα στη κουζίνα σαν την άδικη κατάρα δεν ενημερώνω κανέναν ακόμα, ήξερα ότι ήθελα να μείνω όσο πιο πολλή ώρα άντεχα στο σπίτι για να περάσω το πρώτο στάδιο του τοκετού, έλειπε και ο σύζυγος και ήμουν στο σπίτι με τον μεγάλο μου γιο, τον οποίο ενόχλησα κιόλας περνώντας συνέχεια μπροστά από την τηλεόραση.
Τα πονάκια μας έφτασαν να είναι κάθε 3-5 λεπτά και να διαρκούν 1 λεπτό, όταν μετά από επικοινωνία με την γιατρό μου με συμβούλευσε να ξεκινήσω σιγά σιγά τον δρόμο για την κλινική για να δούμε που βρισκόμαστε.
Ώρα 22:30. Οι πόνοι στο αυτοκίνητο έντονοι και ακόμα πιο συχνοί. Στις 23:00 φτάσαμε στη κλινική, και μετά από εξέταση από την μαία, ήμουν ήδη στα 6 δάκτυλα διαστολής! Μετα από λίγο ήρθε και η γιατρός μου και προχωρήσαμε σε επισκληρίδιο αναλγησία η οποία ήταν επιλογή μου και όλα κύλησαν ομαλά. Χαλάρωσα, προχώρησε η διαστολή στα 8 δάκτυλα και έτσι σιγά σιγά ένιωθα ότι ήθελα να σπρώξω. Ένιωθα τα πάντα, μόνο που ο πόνος ήταν αρκετά μειωμένος. Το στάδιο της εξώθησης διάρκεσε λίγο, θυμάμαι πως 3-4 φορές έσπρωξα και κράτησα το θαύμα μου στην αγκαλιά μου. Και έτσι γέννησα στις 01:30 τα ξημερώματα.
Super fast τοκετός!
Πήγαν όλα καλά, είμαστε και οι δύο καλά, νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για την γιατρό μου που με ανακούφιζε με τα λόγια της και που καταφέραμε το στόχο μας, νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου που ακολούθησα το ένστικτο μου και πείσμωσα.
Με βοήθησαν τα λόγια και οι ιστορίες της καθεμιάς στο γκρουπ «Φυσιολογικός τοκετός και vbac – Κύπρος» που ακολούθησαν τα θέλω τους και προσπάθησαν για ένα καλύτερο τοκετό. Για μένα ήταν ο ιδανικός τοκετός, δεν θα άλλαζα τίποτα, και εύχομαι να ακούμε και να διαβάζουμε για ακόμα πιο πολλά vbac!
Είμαστε πολύ πιο δυνατές από όσο νομίζουμε!
Ρωτάτε, μιλάτε, διαβάστε, αμφισβήτηστε, μέχρι να βρεθεί εκείνη η κατάλληλη ιατρική ομάδα που θα εμπιστευτείτε.
Να χαιρόμαστε τα μπεμπέ μας!»
Μαμά Κωνσταντίνα, Κύπρος
_________________________________________________________
Αν θέλεiς και εσύ να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας, στείλε μας ένα e-mail στο: info@mommycool.com.cy
