«Με αφορμή τα τραγικά καθημερινά γεγονότα που συμβαίνουν, ειδικά σε ότι αφορά τα παιδιά λόγω ιατρικής αμέλειας, ήρθε η στιγμή να ακουστεί και η δική μου ιστορία ενθαρρύνοντας και άλλες μητέρες να βγουν να μιλήσουν.
Όταν είμαστε πολλές ίσως καταφέρουμε κάτι.»
Εξιστορεί ανώνυμα η αναγνώστρια του Mommy Cool αφού δεν αντέχει άλλο να είναι απλός θεατής στο θέατρο του παραλόγου .
Παρακάτω η ιστορία της θα σας παγώσει το αίμα και σίγουρα θα ζητάτε ονόματα και περισσότερες πληροφορίες, που δυστυχώς δεν μπορούμε να φέρουμε στο φως άφου η υπόθεση δεν έχει πάρει ακόμη τον δρόμο της δικαιοσύνης.
Η ιστορία της Μ
«30 χρονών, έγκυος σε δίδυμα.
Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι τις 24 εβδομάδες.
Δευτέρα πήγα στον “γιατρό” μου και ήταν όλα τέλεια βάση τα λεγόμενά του! (10 λεπτά εξέταση το πολύ).
Πέμπτη απόγευμα νιώθω πόνο (πρωτότοκος δεν ήξερα τι είναι οι συσπάσεις).
Μέχρι το βράδυ πιο συχνοί και πιο έντονοι κι έτσι αποφάσισα να πάω στο μαιευτήριο, γνωστό κέντρο στη Λεμεσό. Εκεί χρειάστηκε να ξυπνήσω τις νοσηλεύτριες που έπαιρναν τον βραδυνό τους ύπνο.
Με έβαλαν για παρακολούθηση στον καρδιοτογράφο 10 λεπτά, λέγοντας μου ότι δεν έχω τίποτε,αλλά με κράτησαν μέσα.
Οι πόνοι ανυπόφοροι! Από τις 3 τα ξημερώματα που πήγα μέσα ο “καλός μου γιατρουδάκος” βρήκε επιτέλους χρόνο να έρθει να με εξετάσει στις 13:30 το μεσημέρι!
Όπως ήταν αναμενόμενο μετά από τόσες ώρες με συσπάσεις με βρήκε με 2 διαστολή και τον σάκο του ενός μωρού να φαίνεται.
“Δεν μπορώ να κάνω πολλά” μου είπε και φωνάζοντας μου ζητούσε εξηγήσεις, ρωτούσε πως έγινε αυτό και συνέχισε να μου ανακοινώνει ‘’ θα κάνουμε περίδεση’’ ή να πας Μακάρειο!
Εγώ μη ξέροντας ότι ήταν ‘’απαγορευτική’’ η περίδεση στην περίπτωση μου και αφού μου εξήγησε τους κινδύνους, παραλείποντας το γεγονός ότι ελάχιστες περιπτώσεις περίδεσης σε τόσο προχωρημένο στάδιο έχουν αίσιο τέλος και δίνοντας μου να καταλάβω ότι ήταν η μόνη μου επιλογή αν ήθελα να επιβιώσουν τα αγοράκια μας, δέχτηκα.
Μέχρι στιγμής δεν είχα λάβει καμία προφυλακτίκη αντιβίωση, δεν είχαν ληφθεί προηγουμένως αρνητικές καλλιέργιες ούρων ούτε κολπικού υγρού. Δεν έγινε επανάληψη καρδιοτοκογράφου για να αποκλειστεί η παρουσία οδίνων. Προχώρησε την διαδικασία χωρίς τις απαραίτητες διενέργειες.
Στο χειρουργείο φώναζε, μου έλεγε να σταματήσω να τρέμω γιατί δεν τον αφήνω να δουλέψει, ούρλιαζε και τον άκουγα σαν να ήταν κάτι άλλο και όχι γιατρός που ορκίστηκε τον όρκο του Ιπποκράτη.’’Δεν βρίσκω να ράψω’’,’’κάμε κατι να σταματήσει να τρέμει’’, ότι έκανε ότι έβλεπε με κάθε λεπτομέρεια τα φώναζε και εγώ τον άκουγα μην μπορώντας να ηρεμήσω.
Κάνουμε την περίδεση, με ότι τράχηλο κατάφερε να βρει και έσπρωξε ξανά τον σάκο του μωρού πίσω στη μήτρα, αυτά είναι δικά του λόγια που τα είπε στην μάνα μου που περίμενε με αγωνία έξω
(ναι μόνο στην Κύπρο γίνονται αυτά).
Κλινήρης στην κλινική του για 9-10 μέρες δεν ήρθε ποτέ να με εξετάσει ξανά, απλά περνούσε και μου έλεγε κάθε μέρα καλημέρα και ότι θα έμενα εκεί μέχρι να σπάσουν τα νερά μου να πάω Μακάρειο. Αντιβίωση, ορούς και καρδιοτοκογράφο από τις μαίες καθημερινά.
Αλλά καμία άλλη εξέταση.
Βλέπετε δεν είχε χρόνο ο “Θεός-γιατρός”. Ζώο να ήμουν, θα ερχόταν ο κτηνίατρος!
Την 8η και 9η μέρα είχα ανυπόφορους πόνους δεξιά κοντά στο στομάχι, σε σημείο να μην μπορώ να πάρω ανάσα.
Την πρώτη μέρα μου έβαλαν παυσίπονο-ναρκωτικό για να ηρεμήσω, πεθιδίνη.
Την επόμενη και τελευταία μέρα μου εκεί ξεκίνησε ο ίδιος πόνος η ώρα 12:00 το μεσημέρι και πήγε μέχρι αργά. Μου έκανε υπέρηχο ο ακτινολόγος του κέντρου και μου είπε:’’ δεν είναι τίποτε απλά κάνει σπασμούς το έντερο σου’’.
Καθώς η ώρα περνούσε οι πόνοι έγιναν ανυπόφοροι, ο σύζηγος μου πήρε τηλέφωνο τον “γιατρό” για να του μεταφέρει την κατάσταση, τονίζοντας του ότι δεν είναι λύση τα φάρμακα απλά και μόνο χώρις να μου δίνουν κάποια διάγνωση και θεράπεια.
Η απάντηση του ήτανε “δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, να φύγει να πάει Μακάρειο”.
Το ίδιο βράδυ έφτασα Μακάρειο.
Ο γιατρός που με παρέλαβε (μακάρι να είναι καλά ο άνθρωπος) δεν με άφησε ούτε τουαλέτα να πάω. Με έβαλε απευθείας στον υπέρηχο και διαπίστωσε ότι είχα 6 δάχτυλα διαστολή και το πόδι του μωρού στον κόλπο μου!
Επείγουσα καισαρική.
‘’Ο κίνδυνος για τα μωρά και για σένα είναι πολύ μεγάλος’’ μου είπε .
Την ίδια ώρα στις 25+3 εβδομάδες άκουσα τον πιο υπέροχο ήχο της ζωής μου! Το κλάμα τους!! Διασωληνώθηκαν αμέσως και μεταφέρθηκαν στην Μενν.
Ήμουν γεμάτη μόλυνση και εγώ και τα μωράκια μου. Ένας κολικός χολής (όπως αποδείχτηκε μετά) με “έσωσε” από σηψαιμία, από το να χάσω την μήτρα μου ή ακόμα και την ίδια μου την ζωή καθώς η μόλυνση ήταν πολύ μεγάλη. Ο “Θεός-γιατρός” που με παρακολουθούσε μου στέρησε τα μωρά μου, αφου με την αμέλεια του τα σκότωσε, θετωντάς την ζωή μου σε κίνδυνο ξεχνώντας κάθε όρκο, πετώντας με σε ένα δωμάτιο, προσπαθώντας να κουκκουλώσει όλα του τα λάθη και παραλείψεις. Ούτε τις ενέσεις για ωρίμανση πνευμόνων δεν μου έβαλε! Τα μωράκια μου πάλεψαν στην Μενν για λίγες μέρες όμως δεν άντεξαν τα μικροσκοπικά κορμάκια τους και έφυγαν!Με περίμεναν να τα δώ τελευταία φορά και έγιναν αγγέλοι στον ουράνο.
Στο Μακάρειο έζησα άλλο μαρτύριο, αφού δεν μου επετράπει να αγκαλιάσω τα μώρα μου οπώς βλέπω σε χώρες ανεπτυγμένες, με είχαν σε ενα δωμάτιο με λεχώνες να ακούω τα κλάματα των μωρών τους ενώ εγώ ήμουν με άδεια αγκαλιά άδεια ψυχή και απέραντο θυμό μέσα μου.
Δεν δέχθηκα καμιά ψυχολογική υποστήριξη, δεν με επισκέφθηκε κανένας να με ενημερώσει αν ζουν έστω τα μώρα μου.
Και εγώ σαν μάνα μετά από όλα αυτά διερωτώμαι, έκαναν όντως ότι έπρεπε για να σώσουν τα μωρά μου; Ποτέ δεν θα το μάθω. Πραγματικά ντρέπομαι που είμαι κάτοικος σε αυτή την χώρα.
Το σύστημα υγείας είναι ανύπαρκτο και εμείς απλώς θεατές σε καθημερινούς θανάτους , ειδικά παιδιών.
Μιλήστε!!
Καλώ όλους με τεράστιο πόνο ψυχής, ζητά να μην συνεχίζουμε να είμαστε συνένοχοι σε καθημερινές δολοφονίες από ιατρικές αμέλειες και ανεπανόρθωτα λάθη, που τα κουκκουλώνουν γιατί μπορούν !!!
Διαλέξτε προσεκτικά τους γιατρούς σας. Ενημερωθείτε. Μην Θεοπειάτε κοινούς θνητούς και μην πηγαίνετε όπου πηγαίνουν οι πολλοί.
Κόντεψα να χάσω τη ζωή μου από ιατρική αμέλεια και δυστυχώς θα ζω μια ζωή με τα ΑΝ!
Καμία μάνα δεν αξίζει να περάσει τέτοιο πόνο και κανένα μωρό δεν πρέπει να φεύγει τόσο άδικα! Τους αγαπώ με όλη μου την ψυχή και είμαι περήφανη που διάλεξαν εμένα για μαμά τους!
Να ξεκαθαρίσω ότι ο γυναικολόγος που με γέννησε στο Μακάρειο είναι άνθρωπος με Α κεφαλαίο και εύχομαι να τον γνώριζα πιο γρήγορα!
Αυτή λοιπόν είναι η Κύπρος του 2022! Ντρέπομαι πραγματικά.
Να είστε προσεκτικές!»
Το ταξίδι της προς την δικαίωση είναι μεγάλο, κοστοβόρο και επίπονο, αφού μπορεί να ξαναμείνει έγκυος μόνο με την μέθοδο της εξωσωματικής .
Θέλω να σου πω ένα μπράβο Μ για την δύναμη που δείχνεις να μοιραστείς την ιστόρια σου και να ευαισθητοποιήσεις, ίσως σώσεις σήμερα μια ζωή, μπορεί δυό μπορεί εκατό, στην μνήμη τους..
Δεν θα ξεχαστούν.
Το άρθρο επιμελήθηκε η μαμά Άννα Έλληνα
____________________________________________
Αν θέλεiς και εσύ να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας, στείλε μας ένα e-mail στο: info@mommycool.com.cy
