Γράφει η Σοφία Ιωάννου
Παρασκευή, 7 Μαΐου
Κάθομαι στο αυτοκίνητο και κρατάω σφιχτά το τιμόνι. Κλείνω τα μάτια. Απορώ με τον εαυτό μου.
Προσπαθώ να μην κλάψω.
Έχω τραβήξει χειρόφρενο, είμαι έξω από το σπίτι, αλλά δεν τολμώ να κατέβω και να πω στον Κωνσταντίνο όσα είπαμε με τον γιατρό.
Δεν είμαι έγκυος.
Η καθυστέρησή μου, και αυτό τον μήνα, οφείλεται στις πολυκυστικές μου. Και το τεστ του φαρμακείου που είχε δείξει θετικό; Λάθος κι αυτό!
Η αλήθεια είναι ότι είχα διαβάσει το αποτέλεσμα μετά από μισή ώρα και όχι μετά από πέντε λεπτά, όπως λένε οι οδηγίες, γι’ αυτό και αχνοφαινόταν και δεύτερη γραμμή. Μόνο η β-χοριακή λέει, τελικά, την αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω μωράκι στην κοιλιά μου.
Και να σκεφτείς ότι προχτές ήμαστε τόσο σίγουροι ότι με έναν μήνα καθυστέρησης θα ήμουν έγκυος, που βγήκαμε να φάμε να το γιορτάσουμε!
Μας θυμάμαι να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας και να τσακωνόμαστε πότε θα το ανακοινώσουμε και γελάω! Τα δάκρυά μου στεγνώνουν. Καλά που δεν το είπαμε και σε κανέναν άλλον!
Θα δυσκολευτώ να μείνω έγκυος χωρίς βοήθεια. Δεν είναι φυσικά αδύνατο, είπε ο γιατρός, αλλά θα δυσκολευτώ. Αν θέλω να αποκτήσω παιδί σύντομα, θα πρέπει να αρχίσουμε προσπάθειες με χάπια. Δεν μου μίλησε για εξωσωματική, είμαι μικρή ακόμα, είπε. Τον Αύγουστο γίνομαι 30 και υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, όπως είπε, για να βοηθήσουμε την κατάσταση.
Έχω πολυκυστικές ωοθήκες, το ήξερα πάντα ότι θα είχα ένα μικρό πρόβλημα, όταν θα μεγάλωνα τόσο ώστε να θέλω παιδί, αλλά πρώτον, αυτό πάντα έμοιαζε πολύ μακριά, δεν θα μεγάλωνα «τόσο» ποτέ, και δεύτερον, δεν φανταζόμουν ότι το πρόβλημα θα ήταν τόσο όσο έδειξαν οι ορμονολογικές εξετάσεις!
«Αναστέλλεται η ωορρηξία σου, Ελπίδα μου» μου είπε ο γιατρός. «Δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις και μόνη σου, απλώς μπορεί να πάρει χρόνο».
Και γιατί με νοιάζει τόσο πολύ; Αυτό αναρωτιέμαι τόση ώρα γυρίζοντας από την κλινική στο σπίτι. Γιατί με νοιάζει; Εγώ ποτέ δεν ήθελα παιδιά, ποτέ δεν λαχτάρησα να έχω ένα μωράκι να προσέχω, να με φωνάζει κάποιος «μαμά».
Ο Κωνσταντίνος όμως, ναι. Εδώ και καιρό μόνο αυτό συζητάει. Πώς θα του πω τα νέα; Κανονικά, δεν θα με ένοιαζε. «Δεν θέλω παιδί, τελείωσε». Έτσι του έλεγα τόσα χρόνια και σταματούσε η συζήτηση.
Αλλά τώρα είναι αλλιώς.
Τώρα κάτι σφίγγει την καρδιά μου. Τώρα μόλις έμαθα ότι ακόμα κι αν θέλω παιδί, δεν μπορώ να το έχω χωρίς βοήθεια. Σήμερα είναι λες και μέσα μου γύρισε ένας διακόπτης. Σαν κάποιος να μου άνοιξε την πόρτα σε μια πραγματικότητα που δεν έχω επιλέξει, που δεν έχω φανταστεί. Είμαι υπερβολική που νιώθω ότι ο κόσμος μου αναποδογύρισε; Έχω ακούσει τόσες ιστορίες για γυναίκες που έχουν προβλήματα, που προσπαθούν χρόνια και δεν τα καταφέρνουν. Γυναίκες που το μόνο που τις απασχολεί είναι αυτό, το πώς θα αποκτήσουν ένα παιδί.
Δεν θέλω να γίνω έτσι! Κινδυνεύω να γίνω έτσι; Ορκίζομαι ότι δεν θα γίνω!
Και τώρα κοιτάζω το σπίτι μέσα από το τζάμι του αυτοκινήτου και σκέφτομαι ότι ο αγαπημένος μου αυτή την ώρα θα κάθεται στον υπολογιστή του, θα δουλεύει αμέριμνος και θα με περιμένει να πάμε βόλτα, βέβαιος ότι στο μέλλον οι αντιστάσεις μου θα καμφθούν και θα θέλω απελπισμένα να γίνω μαμά.
Δεν φαντάζεται ότι ίσως έφτασε, τελικά, αυτή η ώρα, πιο νωρίς από ό,τι την περίμενε. Δεν φαντάζεται τι έχω να του πω και είμαι σίγουρη ότι ούτε εγώ φαντάζομαι τον δύσκολο δρόμο που μας περιμένει…
ΠΡΩΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Παρασκευή, 14 Μαΐου
Είναι η πρώτη μέρα του κύκλου μου σήμερα. Ο γιατρός με εξέτασε και όλα είναι καθαρά. Υπάρχει, βέβαια, αυτή η εικόνα των πολυκυστικών.
Θεέ μου, μιλάω σαν γιατρός!
Από την τρίτη μέρα μέχρι και την έβδομη θα παίρνω κλομιφαίνη. Μόλις ωριμάσουν ωάρια, περίπου σε δεκατέσσερις μέρες δηλαδή, θα κάνω ένεση Pregnyl και ο γιατρός θα μας πει πότε να κάνουμε αγκαλίτσες! Και… αυτό ήταν! Θα γίνουμε γονείς!
Υπάρχει και μια μικρή περίπτωση για δίδυμα, η οποία με τρομάζει πολύ! Δεν ξέρω αν θέλω δύο παιδιά με τη μία! Θα τα καταφέρναμε να τα βγάλουμε πέρα χωρίς βοήθεια; Εδώ δεν ξέρω καλά-καλά αν είμαι έτοιμη και για ένα ή αν απλώς έχω νευριάσει που δεν μπορώ να μείνω έγκυος από μόνη μου!
Κυριακή, 16 Μαΐου
Κατάπια μόλις τα δύο πρώτα χάπια κλομιφαίνης και ο Θεός βοηθός! Ελπίζω να μην έχω καμιά παρενέργεια… Το φυλλάδιο οδηγιών γράφει για κιλά, κατάθλιψη, πρήξιμο, διαταραχές και όλα τα κακά!
«Μην φοβάσαι εσύ για κατάθλιψη», μου λέει από το τηλέφωνο η Βασιλική, «εσύ είσαι μες στην καλή χαρά!».
Πόσο θα θελα να μπορούσα να τα πούμε από κοντά τώρα! Πόσο μου λείπει η Αθήνα μου και οι δικοί μου κάτι τέτοιες στιγμές! Ο Κωνσταντίνος με βλέπει να κατσουφιάζω πάνω από το τηλέφωνο και με πειράζει.
«Μόλις το τεστ βγει θετικό, θα πάμε Αθήνα το πρώτο σαββατοκύριακο να τους δεις όλους και να το γιορτάσουμε! Σου το υπόσχομαι!» λέει.
Πέμπτη, 20 Μαΐου
Τέλειωσα τα χάπια. Δεν νιώθω να με πείραξαν καθόλου. Ούτε φούσκωμα, ούτε πάχυνα, ούτε τίποτα. Ίσα ίσα, θα έλεγα ότι μου έφεραν και μια… ευφορία.
Εκτός κι αν είναι η ελπίδα αυτού του κύκλου και η προοπτική μιας νέας ζωής.
«Η Ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει» λέει ο Κωνσταντίνος γελώντας.
Σάββατο, 22 Μαΐου
Ξεχώρισαν κάποια ωάρια! Τα είδα σήμερα στον υπέρηχο! Είναι σαν μαύροι κύκλοι μέσα στις ωοθήκες. Κάτι τέτοιο. Δεν πολυκαταλαβαίνω ακόμα τον υπέρηχο. Ο γιατρός μου είπε να κάνω και μια ένεση Fostimol και να με ξαναδεί την Τρίτη.
Πήγα στο φαρμακείο και την αγόρασα. Για κάποιον λόγο τη ζήτησα ψιθυριστά, λες και ήμουν δεκαπέντε και ζητούσα προφυλακτικά.
Η φαρμακοποιός με ρώτησε δυνατά : «Των εβδομήντα πέντε;».
Ήθελα να της φωνάξω «Σσσσςςςςς», αλλά ντράπηκα κι άλλο. Της έκανα νόημα με τα μάτια, δεν κατάλαβε, μάλλον νόμιζε ότι έχω τικ.
Ξαναρώτησε, ενώ η ουρά πίσω μου μεγάλωνε.
«Των εβδομήντα πέντε;».
Ναι, των εβδομήντα πέντε! Τέλειωνε, φέρε την να την πληρώσω!
Πρέπει όλοι να ακούσουν ότι το σώμα μου δεν λειτουργεί χωρίς αυτή;
«Είσαι υπερβολική» μου λέει ο Κωνσταντίνος. «Σιγά που ξέρει κάποιος τι είναι η Fostimol και τι κάνει! Ήξερες εσύ μέχρι χθες;».
Όχι, δεν ήξερα…, αλλά η φαρμακοποιός ξέρει!
Πήγα στην κλινική και μου την έκαναν. Αυτό ήταν ακόμα πιο μεγάλη ντροπή! Όλες οι νοσοκόμες ήξεραν τι είναι η ένεση αυτή και γιατί γίνεται. Γιατί νιώθω άσχημα για κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω και για το οποίο δεν ευθύνομαι; Δεν ξέρω.
Ίσως επειδή, όσο κι αν μοιάζω ανεξάρτητη, με την τέλεια δουλειά μου και την τέλεια ζωή μου, μεγαλώνω σε έναν κόσμο που αυτό που περιμένει από τις γυναίκες είναι κυρίως παιδιά.
Κι εγώ αυτό δεν μπορώ να το πετύχω…
Τρίτη, 25 Μαΐου
Ναι, δύο ωάρια! Έκανα δύο ωραιότατα ωάρια, ένα σε κάθε ωοθήκη! Είμαστε πολύ χαρούμενοι
Είμαι και λίγο αγχωμένη, γιατί είτε θα κάνουμε ένα είτε δύο μωρά!
Ο Κωνσταντίνος φαίνεται ενθουσιασμένος με την ιδέα.
Πέμπτη, 27 Μαΐου
Σήμερα έκανα την Pregnyl! Πήγα στην κλινική και μου την έκανε μια μαία. Ήμουν κατενθουσιασμένη, αλλά ντρεπόμουν και λίγο που μια ξένη μάθαινε με αυτόν τον τρόπο ότι δεν είμαι φυσιολογική, ότι το σώμα μου δεν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει χωρίς ένεση, αλλά εκείνη έμοιαζε αδιάφορη.
«Το κάνουμε συχνά», μου είπε.
Ο γιατρός μάς είπε να έχουμε «επαφές» (έτσι λένε το σεξ οι γιατροί ) από σήμερα μέχρι και την Κυριακή το πρωί. Αν θέλουμε και κάθε μέρα. Αν δεν μπορούμε, σίγουρα μέρα παρά μέρα. Υπάρχει κανείς που δεν μπορεί; Τι ερωτευμένοι είμαστε;
Η Pregnyl προκαλεί ωορρηξία σε 24 με 48 ώρες.
Θα δούμε!
Και εντάξει… Δεν ήταν και η χειρότερη διαδικασία γενικά… Άκουγα πάντα ότι έλεγαν πως όλα αυτά είναι ψυχοφθόρα και δύσκολα κτλ… Αλλά δεν ήταν και τόσο δύσκολο! Απλώς, παίρνεις για λίγο ένα σωρό χάπια και είσαι στον γιατρό μέρα παρά μέρα. Δεν είναι πια και τόσο ψυχοφθόρο! Λίγο δεσμευτικό, ίσως, γιατί δεν μπορείς να φύγεις εκτός πόλης, αλλά ως εκεί.
Κυριακή, 30 Μαΐου
Το προγραμματισμένο σεξ δεν είναι, τελικά, και ό,τι καλύτερο! Εντάξει, την Πέμπτη ήμασταν μια χαρά. Οκ και χθες, αλλά σήμερα σαν να βαριόμασταν λίγο και οι δύο… Το Σάββατο, θέλαμε να χαλαρώσουμε το μεσημέρι, το βράδυ βγήκαμε για ποτό, γυρίσαμε κομμάτια, δεν πρόλαβα να περιμένω καν τον Κωνσταντίνο να έρθει στο κρεβάτι, κοιμόμουν του καλού καιρού όταν ήρθε, αλλά κι εκείνος δεν με ξύπνησε! Κάναμε και οι δύο τις… πάπιες!
Σήμερα το πρωί έπρεπε, όμως, να δοκιμάσουμε και πάλι. Εντάξει, μια χαρά είμαστε. Δεν είναι και καταναγκαστικό έργο. Απλώς είναι λίγο σπάσιμο να πρέπει να το κάνεις!
Ο γιατρός θα με δει την Τρίτη να σιγουρευτούμε ότι έγινε ωορρηξία.
Τρίτη, 1η Ιουνίου
Έγινε ωορρηξία. Μου φαίνεται απίστευτο! Και τα δύο ωάρια έσπασαν! Λες να κάνουμε δίδυμα; Ο Κωνσταντίνος είναι καταχαρούμενος και προσεύχεται για δίδυμα! Εγώ τρέμω στην ιδέα, αλλά εντάξει.
Σε δεκατέσσερις μέρες θα κάνω β-χοριακή και θα ξέρουμε. Μέχρι τότε, πρέπει να παίρνω προγεστερόνη, Cicaclur που δυναμώνει το ενδομήτριο και ένα άλλο φάρμακο, που δεν θυμάμαι τώρα τι ακριβώς είναι!
Σε δεκατέσσερις μέρες θα ξέρουμε.
Κυριακή, 6 Ιουνίου
Τελικά, ο Κωνσταντίνος ήταν τόσο πιεστικός που σήμερα το πρωί έκανα ένα τεστ φαρμακείου. Φυσικά βγήκε αρνητικό! Δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι νωρίς ακόμα..
Τώρα είναι απογοητευμένος, γιατί το τεστ γράφει ότι δήθεν ανιχνεύει την εγκυμοσύνη από την τρίτη μέρα της σύλληψης. Βλακείες…
Αχ, τι γλυκιά αγωνία πάντως! Αρχίζω να συνηθίζω την ιδέα να είμαι μαμά!
Κυριακή, 13 Ιουνίου
Αύριο είναι η Μεγάλη Μέρα! Θα κάνω β-χοριακή! Ελπίζω τόσο πολύ! Σκέφτομαι ότι μπορεί να υπάρχει ήδη ένα μωράκι στην κοιλιά μου! Ή και δύο, Θεέ μου! Φαντάζεσαι; Πάντως μου μυρίζουν τα πάντα πολύ έντονα και έχω όρεξη για περίεργα φαγητά! Είμαι σίγουρη ότι τα καταφέραμε! Γιατί όχι άλλωστε; Δεν έχω άλλο πρόβλημα εκτός της ωορρηξίας και αυτό το λύσαμε!
Θα πάω αύριο στο μικροβιολογικό που βρίσκεται απέναντι από τη δουλειά. Θα δώσω αίμα το πρωί και μέχρι το διάλειμμά μου το μεσημέρι θα έχω τα αποτελέσματα!
Αλλά, αλήθεια, πιστεύω ότι τα καταφέραμε! Το θέλω τόσο πολύ! Ήδη μετράω τους μήνες και ονειρεύομαι το επόμενο καλοκαίρι με το μωράκι μας! Βλέπω στο Internet καροτσάκια και κούνιες, αλλά όχι για πολύ. Είναι νωρίς ακόμα για αυτά!
Για ρούχα εγκυμοσύνης μήπως; Όχι, πρέπει να θυμάμαι. Για όλα είναι νωρίς ακόμα!
Δευτέρα, 14 Ιουνίου
Τίποτα! Αρνητική η β-χοριακή και δεν χωράει λάθος! Οδηγώ για το σπίτι όπου όλοι περιμένουν τα αποτελέσματα και τα μάτια μου είναι γεμάτα δάκρυα… Γιατί κλαίω έτσι; Γιατί απογοητεύτηκα τόσο; Εγώ, που δεν ήθελα παιδιά; Μια πρώτη προσπάθεια ήταν! Μας το είχε πει κι ο γιατρός. Με την αγωγή που πήρα είχαμε όσες πιθανότητες έχει κι ένα ζευγάρι με κανονική ωορρηξία!
Αλλά απογοητεύτηκα! Απογοητεύτηκα, γαμώτο!
Μπήκα στο μικροβιολογικό με μάγουλα κατακόκκινα από τη συγκίνηση του νέου που ήλπιζα να ακούσω. Η γραμματέας δεν έβρισκε τον φάκελό μου και η αγωνία μου όλο και μεγάλωνε, τα πόδια μου είχαν αρχίσει να τρέμουν και δεν μπορούσα ούτε να αναπνεύσω! Όλο το πρωί ονειρευόμουν πώς θα ανακοίνωνα τα τέλεια νέα στον Κωνσταντίνο και στους γονείς μου!
Η καρδιά μου κόντευε να πεταχτεί έξω από αγωνία!
Και τότε άκουσα τη φωνή της: «Δεν το βρίσκω, δεσποινίς. Πάντως είναι αρνητικό».
Προσπάθησα να καταπιώ, χωρίς επιτυχία. Με έπιασε βήχας και έκανα ξαφνικά την αδιάφορη. «Α, ναι; Τι να κάνουμε; Την άλλη φορά», είπα. Η γραμματέας βρήκε το αποτέλεσμα εκείνη την ώρα. Μου το έδωσε κι έφυγα τρέχοντας. Έσκισα το χαρτί στο ασανσέρ και έψαξα με τα μάτια, σχεδόν λαχανιασμένη το αποτέλεσμα στο κάτω μέρος της εξέτασης: μηδέν.
Ένα τεράστιο μηδενικό.
Τίποτα δεν καταφέραμε. Τζάμπα το τόσο σεξ!
Ρώτησα τον γιατρό αν υπάρχει περίπτωση λάθους. Μου είπε όχι. Θα σταματήσω τα χάπια και θα περιμένω να αδιαθετήσω σε λίγες μέρες. Απογοητεύτηκα. Δεν περίμενα ότι δεν θα τα καταφέρναμε, αφού δεν έχουμε άλλο πρόβλημα παρά μόνο την ωορρηξία…
Και τώρα τι;
Ο γιατρός λέει ξαναπροσπαθούμε στον επόμενο κύκλο, αλλά εγώ δεν ξέρω… Φοβάμαι την απογοήτευση και για πρώτη φορά φοβάμαι και για το πού μπλέξαμε… Δεν περίμενα ποτέ ότι θα χρειαζόμουν βοήθεια, αλήθεια, για να μείνω έγκυος… Από πέρσι τον Ιούλιο που παντρευτήκαμε, δεν προσέχουμε καθόλου. Σχεδόν χρόνος και εγκυμοσύνη πουθενά…
Φτάνω σπίτι και προσπαθώ να ρουφήξω τη μύτη μου και να στεγνώσω τα μάτια μου.
Δεν πρέπει να με δουν να κλαίω, εμένα που ποτέ δεν ήθελα παιδιά…
Σοφία Ιωάννου
Απόσπασμα από το βιβλιο ο Κυκλος της Ελπίδας, εκδόσεις Ευγνώμων.
Μπορείς να βρεις το βιβλίο εδώ
Σοφία Ιωάννου, Ο Κύκλος της Ελπίδας, Το ημερολόγιο ενός δύσκολου δρόμου
Ακολούθησε το Mommy Cool στο Instagram
_________________________________________________________
Αν θέλεiς και εσύ να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας, στείλε μας ένα e-mail στο: info@mommycool.com.cy
