Γράφει η Μαρία Στραγαλινού, πιστοποιημένη βοηθός μητρότητας περιγεννητικού πένθους SBD
Σε μια εμπειρία αποβολής εμβρύου, σε παλίνδρομη κύηση, σε θνησιγένεια, σε διακοπή κύησης, όταν μια εγκυμοσύνη δεν οδηγεί σε ζωντανό μωρό, τότε πρόκειται για μια απώλεια που φέρνει στην κυριολεξία τα πάνω-κάτω.
Γιατί εκεί που περιμένεις ζωή, σου έρχεται ο θάνατος, και μαζί με αυτόν, γκρεμίζονται και όλα σου τα όνειρα, οι προσδοκίες, η ζωή όπως τη φανταζόσουν και την είχες σχεδιάσει.
Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές που μπορεί να βιώσει μια γυναίκα, ένας άντρας, το ζευγάρι.
Και ενώ είναι μια τόσο μεγάλη ανατροπή, δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοια από την κοινωνία μας, από τον περίγυρο.
Οι περισσότεροι προσπαθούν να μας πουν να προχωρήσουμε, να το αφήσουμε πίσω, να δοκιμάσουμε ξανά κλπ.
Όμως όταν το συναίσθημα είναι έντονο, όταν ο πόνος είναι μεγάλος, αυτές οι προσεγγίσεις δεν βοηθούν.
Τι θέλει ο άνθρωπος που πονά?
Θέλει να τον καταλάβουν.
Να μπουν, έστω και για λίγο, στη θέση του.
Να του δώσουν μια αγκαλιά.
Και χώρο, αυτόν τον πολύτιμο χώρο που έχει ανάγκη για να βιώσει την κάθε στιγμή του, το κάθε συναίσθημα, την κάθε σκέψη, όπως αυτά αναδύονται.
Και ας μην συμφωνούμε με τον τρόπο που το αντιμετωπίζει, και ας μας ξενίζει, και ας μας κάνει να νιώθουμε άβολα, το να μπορέσουμε να σταθούμε πραγματικά στο πλάι του ανθρώπου που πενθεί τον θάνατο του μωρού του, θα τον βοηθήσει να βαδίσει στην νέα του πορεία.
Ποτέ κανένας άνθρωπος δεν ωφελήθηκε όταν στεκόταν κάπου, και εμείς προσπαθήσαμε να τον πάρουμε από εκεί, και να τον πάμε κάπου αλλού.
Ας το σκεφτούμε απλά:
η φράση “Μην αγχώνεσαι” έκανε ποτέ κανέναν μας να πάψει να αγχώνεται?
Όμως το να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το γιατί, το να ακούσουμε με ανοιχτά αυτιά και ανοιχτή καρδιά, πάντα βοηθάει.
Γιατί ανακουφίζει, έστω και λίγο, τα δύσκολα συναισθήματα.
Τους δίνει τη δυνατότητα να εκφραστούν.
Και η έκφραση είναι πολύ σημαντικό στοιχείο στη διαδικασία του πένθους.
Δεν είναι η πορεία μετά την απώλεια ενός μωρού μια μονοδιάστατη πορεία. Είναι μια πορεία μοναδική για τον κάθε άνθρωπο, που καθορίζεται από τον τρόπο της απώλειας, από τις συνολικές εμπειρίες της ζωής μας, από την προσωπικότητά μας και το υποστηρικτικό δίκτυο που έχουμε γύρω μας.
Αγκαλιά, αποδοχή, αναγνώριση της απώλειας και του ειδικού βάρους που έχει για τον καθένα και την καθεμιά μας.
Τίμηση του μωρού που δε ζει, και των ανθρώπων που έμειναν πίσω για να το σκέφτονται, και να το αγαπούν για πάντα.
Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας στον πόνο, στα δύσκολα συναισθήματα.
Ας δοκιμάσουμε να κοιτάξουμε κατάματα τις πιο σκοτεινές πτυχές της ζωής.
Και ας στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, ή μία την άλλη, στα δύσβατα σταυροδρόμια.
Όλοι και όλες θα ωφεληθούμε από αυτό.
Ας μην στρέφουμε το κεφάλι μακριά από την περιγεννητική απώλεια, άλλο πια.
Είναι γύρω μας παντού, και θέλει φροντίδα.
Ας τη δώσουμε!
Μαρία Στραγαλινού
Πιστοποιημένη βοηθός μητρότητας περιγεννητικού πένθους SBD
https://www.facebook.com/loveandgriefgr
https://www.instagram.com/loveandgrief.gr/
