Γράφει η Χριστίνα Γαβρίλη aka Η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων
-Where are you from?
-Greece!
-Ohh «kalimera» «kalispera» «tikanis»!
Αν σου φαίνεται γνώριμος ο διάλογος τότε ίσως ζεις στο εξωτερικό. Και για να με διαβάζεις είσαι πιθανώς και μαμά. Ή ίσως είσαι Ελληνίδα μαμά που σκέφτεται το ενδεχόμενο της μετακόμισης. Ίσως έχεις φρικάρει με το άγνωστο τοπίο που απλώνεται μπροστά σου. Ή πάλι, ίσως δεν κρατιέσαι να φύγεις.
Σε κάθε περίπτωση, ξέρω ότι η μάνα νιώθει πολύ μεγάλη την ευθύνη να διαχειριστεί και να απορροφήσει πιθανούς κραδασμούς από τα ποικίλης φύσης «κενά αέρος», που συναντά κανείς κατά την μετανάστευση.
Την ένιωθα κι εγώ, όταν πριν από 3,5 χρόνια μετακομίζαμε με τον σύζυγό μου για ένα project στη δουλειά του, με τον 3,5 τότε χρονών γιο μου, σε μια πόλη που δεν είχα ξανακούσει ποτέ στη ζωή μου, σε μια χώρα που δεν πολυμιλούσαν Αγγλικά, και όλα αυτά δίχως να έχουμε βρει σπίτι.
Τελικά και σπίτι βρήκαμε, και όπως θέλαμε το επιπλώσαμε, και 3 χρόνια κάτσαμε, και ένα ακόμη μωράκι κάναμε στο μεταξύ και πολύ το ευχαριστηθήκαμε.
Όλα θα πάνε καλά λοιπόν, κι αν θες, εδώ σου έχω μαζέψει τα top 10 tips για τον ταχύτερο εγκλιματισμό όλων, για να πάνε τα πράγματα ακόμη καλύτερα.
1. Γράψου σε ένα site για expats (π.χ internations.org, expatriates.com, international women’s club κ.α.)
Πριν καν αναχωρήσετε, εκεί μπορείς να βρεις απαντήσεις σε βασικές απορίες για τη χώρα/πόλη που θα πάτε, και μάλιστα από την σκοπιά ενός «ξένου» κατοίκου, που διαφέρει πολύ από αυτή ενός τουρίστα ή φυσικά ενός ντόπιου.
Επιπλέον, θα μάθεις για τα διάφορα events που μπορεί να διοργανώνουν πολύ κοντά σας και αν νιώθεις ιδιαίτερα κοινωνική μπορείς να κανονίσεις τη συμμετοχή σου! Εμάς, κάθε Τετάρτη το international women’s club κανόνιζε έναν καφέ και διάφορα events. Δεν πήγα ποτέ, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.
2. Βρες το «σωστό» σπίτι.
Το σπίτι θα είναι η νέα σας «φωλιά». Είναι σημαντικό να την νιώσετε δική σας, να την διαλέξετε εσείς και να την αγαπήσετε όσο γίνεται.
Το βήμα 1 θα σου δώσει μια ιδέα για το που «βολεύει», σε σχέση με την εργασία του συζύγου ή που μένουν οι «ξένοι». Ωστόσο, το τι σημαίνει «σωστό» είναι φυσικά υποκειμενικό. Ελλείψει αντικειμενικών κριτηρίων, θα έλεγα σκέψου κι εσένα ως μαμά και πιθανώς «σοφέρ» και «συντονίστρια» των πάντων στο σπίτι, τι θα σε βολέψει.
Προσωπικά πάντα στη ζωή μου με επηρέαζαν και «μη μετρήσιμα» πράγματα, όπως πχ η διαρρύθμιση του σπιτιού, η φωτεινότητά του, η αύρα του, το φενγκ σούι του βρε αδερφέ, πως το λένε τέλος πάντων! (και καλή τύχη να το εξηγήσεις αυτό στον άντρα σου!)
3. Μάθε την τοπική αγορά.
Ρώτα τους σπιτονοικύρηδές σου, τον διευθυντή του σχολείου των παιδιών σου, τους συναδέλφους από το γραφείο του άντρα σου, τέλος πάντων όποιον ντόπιο έχετε γνωστό, που θα βρείτε το πλησιέστερο φούρνο, μανάβικο, ψαράδικο, κρεοπωλείο, σούπερ μάρκετ, φαρμακείο, παιδίατρο, νοσοκομείο (αχρείαστο να είναι) κοκ.
Αν πρέπει να επιπλώσετε το σπίτι βάλε και τα επιπλάδικα στην κορυφή της λίστας!
Στη συνέχεια, όταν θα ξεψαρώσεις λίγο, πιθανώς να σου φανούν χρήσιμα πράγματα όπως: καθαριστήριο, γυμναστήριο, παιδότοποι, συνεργεία πλυσίματος αυτοκινήτου, στούντιο ομορφιάς, σινεμά, κομμωτήριο κοκ.
4. Δικτυώσου στο σχολείο.
Κακά τα ψέματα. Το σχολείο θα είναι η πρώτη και η γρηγορότερη πηγή live «κοινωνικοποίησής» σας.
Το παιδί σου θα περνάει τις περισσότερες ώρες της μέρας με τη νέα του δασκάλα και θα σου ζητήσει, πιθανώς σύντομα, να κανονίσετε play date με κάποιον από συμμαθητή του (και θα χαρείς όσο δε φαντάζεσαι!).
Επίσης εκεί θα βρεις τους μελλοντικούς σας συνδαιτυμόνες για την επόμενη σας έξοδο (και μην εκπλαγείς αν είναι στην οικεία ενός πρέσβη ma cherie!), ή την οικογένεια με την οποία θα περάσετε ένα ολόκληρο Σ/Κ το fall break (yeah, έχουν και τέτοια τα διεθνή σχολεία).
Ιδανικά γράψου και στο σύλλογο γονέων για να έχεις άμεση άποψη και πρόσβαση στα δρώμενα.
5. Γνώρισε την Ελληνική κοινότητα.
Το ιδανικό για μένα είναι να γνωρίσεις ντόπιους και να πάρεις μια γεύση της «αυθεντικής ζωής» στη χώρα που ζεις. Αυτό όμως δεν είναι πάντα ούτε εύκολο, ούτε επιθυμητό.
Επίσης, οι επαφές με τη Διεθνή κοινότητα διευρύνουν τους ορίζοντες ενός ανθρώπου, και τον κάνουν πολιτισμικά πλουσιότερο. Άσε που βοηθάει τα παιδιά με την εξάσκηση της γλώσσας.
Όμως το να μπορεί το παιδί σου να παίζει με άλλα «Ελληνάκια», εσύ να έχεις μια «πατριώτισσα» κοντά σου, με κοινά σημεία αναφοράς, παρόμοια νοοτροπία και πιθανώς παρόμοιο φαρμακείο από Ελλάδα (υποχόνδριες γαρ), είναι κι αυτό αξία ανεκτίμητη. Βοηθάει πολύ στο να νιώθετε λιγότερο «ξένοι» και μειώνει τα επίπεδα νοσταλγίας για την πατρίδα, ειδικά στις «δύσκολες» στιγμές (βλέπε Εθνικές επετείους, Πάσχα κοκ).
6. Viber, Facebook, Skype και άλλα τέτοια διαόλου πράγματα.
Όσο ομαλά να πηγαίνουν τα πράγματα, όσους νέους φίλους κι αν κάνεις, σίγουρα θα έρθει η στιγμή που θα θες να μιλήσεις στην κολλητή σου, στη μαμά σου, στην αδερφή σου, κοκ.
Αν σιχαίνεσαι τα social media και την τεχνολογία, ήρθε η ώρα να κάμψεις τους φραγμούς σου, καθώς όλα αυτά είναι που θα σε κρατήσουν σε επαφή με την πατρίδα και μάλιστα καμιά φορά, πιο πολύ απ’ότι όταν βρισκόσουν Ελλάδα (θα με θυμηθείς!).
Άλλωστε τα παιδιά θα ψοφάνε να δουν τις οικείες τους φάτσες. Φρόντισε λοιπόν πριν φύγεις, να εξοπλίσεις γιαγιάδες και παππούδες με τα απαραίτητα αξεσουάρ, σέταρε τους λογαριασμούς κτλ, κάνε τους την απαραίτητη εκπαίδευση και ραντεβού τις Κυριακές!
7. Χόμπι ατομικά/οικογενειακά.
Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να βρισκόμαστε συνήθως με κόσμο, συγγενείς, φίλους και, ειδικά στην Αθήνα, δεν προλαβαίνουμε να «βαρεθούμε», ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά μας. Αν ξαφνικά βρεθείς στη μέση του πουθενά ωστόσο, ξένη μεταξύ ξένων, με καιρό έξω βροχερό και βαρύ, δεν είναι διόλου απίθανο να βρεθείς κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα με τις ώρες.
Βρες λοιπόν κάτι που να σου αρέσει, που να ήθελες χρόνια να ασχοληθείς αλλά ποτέ δεν προλάβαινες, και ακολούθησέ το ως χόμπι.
Αν δεν υπάρχει στο μέρος που ζεις, κάντο online εξ’αποστάσεως.
Εγώ πάντως με τον γιο μου είχαμε πάρει σβάρνα όλους τους στάβλους στα περίχωρα της Ποντγκόριτσας, αφού τότε λάτρευε τα άλογα. Έτσι μάθαμε πως λέγεται το άλογο στα Σέρβικα, πριν καν μάθουμε πως λέγεται το «μισό κιλό κιμάς».
8. Οικογενειακές τελετουργίες.
Κι εκεί που τα Σαββατοκύριακά σας ήταν γεμάτα parties, γιορτές, γενέθλια, υποχρεώσεις, ψώνια κτλ, ξαφνικά βρίσκεσαι χωρίς την παραμικρή υποχρέωση πλην του να κρατήσεις τα παιδιά ταϊσμένα, το σπίτι σε descent κατάσταση. Αναλόγως της ιδιοσυγκρασίας σου τώρα αυτό μπορεί να είναι εφιάλτης ή παράδεισος.
Όπως και να΄χει, μπορείτε αυτά τα “τεμπέλικα Σαββατοκύριακα” να τα κάνετε πιο special αν προσθέσετε κάποιες οικογενειακές τελετουργίες. Φτιάξτε στο παιδί σας το αγαπημένο του γλυκό κάθε Κυριακή απόγευμα, ή κρέπες για πρωινό για όλη την οικογένεια.
Βρείτε ένα «στέκι» για φαγητό ή καφέ που να αρέσει και στο παιδί, ώστε να του δημιουργήσετε αίσθημα οικειότητας και θαλπωρής. Καθιερώστε την παρακολούθηση του Κυριακάτικου αγώνα ποδοσφαίρου, μπάσκετ ή ότι άλλο υπάρχει τέλος πάντων.
Δημιουργήστε όμορφα, σταθερά σημεία αναφοράς!
9. Μάθε/τε (έστω και λίγο) την τοπική γλώσσα.
Ελπίζω να μην έχεις να πας σε χώρα σωβινιστών και τα Αγγλικά να είναι υπεραρκετά να συνεννοηθείς, ή να ξέρεις ήδη την τοπική γλώσσα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, βοηθάει τρομερά σε όλες τις συνεννοήσεις να γνωρίζεις τουλάχιστον τα στοιχειώδη της τοπικής γλώσσας.
Επίσης είναι κάτι που όλοι οι ντόπιοι εκτιμούν και είναι πιθανότερο να σε εξυπηρετήσουν παντού καλύτερα. Μπορείς να τα μάθεις on the job που λέμε (ρισκάρωντας να κάνεις τρελές πατάτες για τις οποίες θα γελάς για χρόνια), ή δομημένα με μαθήματα, για σένα και τα παιδιά σου..
10. Ζήτα βοήθεια!
Το να μεγαλώνεις ένα παιδί σε οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη είναι δύσκολο και ώρες ώρες (μην πω χρόνια χρόνια) εξοντωντικό. Το να έχεις να διαχειριστείς και τέτοιες αλλαγές περιβάλλοντος, μπορεί να σου κάνει τον ρόλο σου ακόμη δυσκολότερο. Και ίσως πιο μοναχικό.
Θα βοηθήσει να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη, να βρεις άλλες Ελληνίδες μαμάδες του εξωτερικού με αντίστοιχες ανησυχίες (υπάρχουν σχετικά groups στο facebook για διάφορες πόλεις και χώρες), και τέλος, αν δεις τα μεγάλα ζόρια, να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό, π.χ σύμβουλο γονεϊκότητας ή ψυχοθεραπευτή (δόξα τη Τεχνολογία, πλέον σχεδόν όλοι οι επαγγελματίες ένα Skype μπορούν να το κάνουν).
Τώρα που τα ξαναδιαβάζω… λέω να τα υιοθετήσω και με την επιστροφή μας στην πατρίδα! 😉
Χριστίνα Γαβρίλη
aka Η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων
