Θα ήθελα να είσαι εδώ… κάπου κοντά μου… να ξέρω οτι θα μπορούσα να σε δω, να σου μιλήσω, να σου γκρινιάξω… να ξεσπάσω, να κλάψω, να κλαφτώ, να ξεσπαθώσω τους προβληματισμούς που μου έφερε η μητρότητα, ο γάμος, η συντροφικότητα… να σου γκρινιάξω για τις φίλες που πράγματι χάθηκαν και για τις σχέσεις εκείνες που έμειναν μέσα μου ανεξίτηλες κι ας κράτησαν μονάχα δυο στιγμές, κι ας είναι τόσα μίλια μακριά…
Ήθελα να σου γκρινιάξω για όλο αυτό το αβάσταχτο και συνάμα υπέρτατο θαύμα που λέγεται μητρότητα… να σου γκρινιάξω για τα ασιδέρωτα, για τη μόνιμη κούραση, για τους κιρσούς και τις ρυτίδες μου… για τα παραπανίσια κιλά που δεν φεύγουν όσο κι αν πεινάσω.. να σου γκρινιάξω γιατί ποτέ μου δεν θα γίνω μια μαμά κομμωτηρίου με τέλεια σχηματισμένα φρύδια και σμιλευμένους ώμους από την συστηματική γυμναστική… να σου γκρινιάξω για τον χρόνο που δεν μου έφτασε και που δεν γύρισε πράγματι ποτέ…
Ήθελα να είσαι εδώ να με ακούς… μόνον να με ακούς… και που και που να μου σκουπίζεις αυτά τα δάκρυα που τρέχουν μόνα τους στο πουθενά… πολλές φορές χωρίς λόγο… απλά από κούραση… ή από εκείνη την απόγνωση που νιώθεις όταν είσαι μπροστά σε κάτι άγνωστο..
Ήθελα να είσαι εδώ…
Μόνον να με ταρακουνήσεις.. να με πιάσεις από τους ώμους και να μου πεις πια να σωπάσω… ήθελα να είσαι κάπου κοντά για να έρθω άπλα για να σε δω … κουράστηκα ξέρεις να καταπίνω όλα αυτά που δεν έχω κάπου να τα πω… κι ας είναι χωρίς συμβουλή και λύση… απλά κάπου να τα πω κι ας τα πάρει το ποτάμι…
Ήθελα να είσαι εδώ για να δεις πως έχω γίνει... στα 35 με δυο μικρά παιδιά να σέρνομαι μαζί τους στα πατώματα και να χορεύω σαν να μην υπάρχει ρυθμός… να μοιραστώ μαζί σου φωτογραφίες και μαζί να γελάμε με ιστορίες και καμώματα…
Μάθε πως οτι κι αν ευχήθηκες έχει ήδη πιάσει… έχω μια κόρη που με τρέχει κι ας είναι μόνο τέσσερα… δεν ξέρω τι θα δω στην εφηβεία… κρίμα που δεν είσαι εδώ για να τη δεις… σίγουρα θα την καμάρωνες και σίγουρα θα είχες κάτι να με συμβουλέψεις αν και νομίζω οτι θα το ευχαριστιόσουν όλο αυτό που μου κάνει…. μου το χρωστούσες άλλωστε… με τον γιο μου σίγουρα θα ερωτευόσουν… το έπαθα κι εγώ μαζί του και ξέρω!
Τίποτα δεν είναι εύκολο μαμά… πόσες φορές έρχονται τα λόγια σου στα αφτιά μου… “ο κόσμος θα ήταν τέλειος αν το μεγάλωμα ενος παιδιού ήταν εύκολη υπόθεση… άσε που θα είχε και μπούσουλα… “πες το ψέματα… όλο μου το βασίλειο θα έδινα γι αυτον τον μπούσουλα…
Κοιτάζω τα παιδιά μου που κοιμούνται στο πλάι μου… ήθελα να είσαι εδώ να μοιραστώ την ομορφιά τους.. κι ενα κρασί μαζί σου στο μπαλκόνι κοιτάζοντας τη θάλασσα παρέα με τα αστέρια..
τώρα… που μόλις πήρε να μυρίσει η άνοιξη…
Ηθελα…
Υγ…
“Αυτό που για εσένα είναι ενα απλό δεδομένο, για κάποιον είναι όνειρο… άπιαστο πολλες φορες … “
Καληνύχτα…
Αύρα Φουκου
