Την περίοδο της εγκυμοσύνης μου παρακολουθούσα σεμινάρια για τον θηλασμό έτσι ώστε με το που γεννήσω να είμαι προετοιμασμένη να θηλάσω το αγγελούδι μου. Ποτέ μου δεν φαντάστηκα μέσα από πόσες δυσκολίες περνά μια θηλάζουσα μαμά για να τα καταφέρει.
Στην αρχή πέρασα δύσκολα όπως πολλές άλλες χιλιάδες γυναίκες με τα γνωστά πετρώματα, το πλήγωμα θηλών μέχρι να εδραιωθεί ο θηλασμός συν οι ορμόνες που κτυπούσαν κόκκινο. Πολύς πόνος, πολύ κλάμα, ήμουν στο τσακ να τα παρατήσω. Τα κατάφερα με την βοήθεια του συζύγου μου που ήταν πάντα δίπλα μου και με στήριζε και με το πείσμα και την επιμονή μου. Πίστευα ότι αυτό ήταν και πέρασε.
Εγώ αρνήθηκα και δεν τα ‘βαλα κάτω γιατί ήθελα να συνεχίσω τον θηλασμό, έτσι αποτάθηκα σε σύμβουλο θηλασμού η οποία με έσωσε πραγματικά. Ακολούθησα πιστά τις οδηγίες της και σιγά σιγά αρχίσαμε να παίρνουμε τα πάνω μας.
Εκείνο το διάστημα που δεν παίρναμε βάρος δέχτηκα ψυχολογικό πόλεμο εκτός από την παιδίατρο και από τον οικογενειακό μου περίγυρο επίσης. Δεν φαντάζεστε πόσο άσχημο ήταν και πόσο οδυνηρό για μένα να δέχομαι αυτού του είδους κριτική και να με πιέζουν να δώσω ξένο γάλα. Με έκαναν να νιώθω τύψεις και ανίκανη ως μάνα, ένιωθα να είμαι μόνη και κανείς να μην με καταλαβαίνει, κανείς να μην με νιώθει.
Δεχόμουν κριτική την στιγμή που πάλευα μέσα μου να σώσω τον θηλασμό, αυτό το τόσο υπέροχο Δώρο Θεού!
Τελικά με την βοήθεια της σύμβουλου θηλασμού, το πείσμα και την επιμονή μου τα καταφέραμε!
Δεν έφτανε αυτό εκείνη την περίοδο είχα και τον πατέρα μου βαριά άρρωστο με προχωρημένο αλτσχάιμερ και ήμουνα όλη μέρα μέσα στα νοσοκομεία. Ληχούσα, προσπαθώντας να αναρρώσω από την εγχείρηση, με πρησμένα και πληγωμένα στήθη έπιανα το αυτοκίνητο μου και πηγαίναμε με τον πατέρα μου από νευρολόγους μέχρι και ψυχιάτρους. Έτυχε πολλές φορές μέσα σε μια μέρα να πηγαινοέρχομαι νοσοκομείο-σπίτι, σπίτι-νοσοκομείο για να θηλάζω το μόλις δυο βδομάδων μωρό μου και να στρέφομαι πίσω, και ξανά και ξανά εφόσον κανείς άλλος δεν υπήρχε για να τον τρέξει.
Μετά από δυο μήνες ολόκληρης ταλαιπωρίας και ζώντας μια πολύ ψυχοφθόρα κατάσταση, ο πατέρας μου τελικά πεθαίνει. Βίωσα και βιώνω περίοδο πένθους, διπλού πένθους κατ ακρίβεια γιατί λίγο πιο πριν είχα χάσει και την μητέρα μου.
Παρόλα αυτά όμως δεν τα ‘βαλα κάτω και συνέχισα τον θηλασμό!
Είμαι πάρα πολύ περήφανη που παρ όλες τις αντίξοες συνθήκες που έζησα, που πέρασα μέσα από συμπληγάδες, που πέρασα μια περίοδο κατάθλιψης κατάφερα να συνεχίσω το μαγικό ταξίδι του θηλασμού! Θηλάζουμε αποκλειστικά εδώ και 7 μήνες και ευελπιστώ να τα καταφέρω και για το υπόλοιπο 7μηνο και περισσότερο. Ο θηλασμός δεν είναι εύκολη υπόθεση χρειάζονται πολλά κότσια όμως αξίζει τον κόπο πραγματικά.
Προτρέπω όλες τις μανούλες που θηλάζουν/ή που θα θηλάσουν να αντεπεξέλθουν σε οποιαδήποτε δυσκολία και να τους παρουσιαστεί στην περίοδο γαλουχίας και να μην τα βάλουν κάτω με την πρώτη δυσκολία.
Μια περήφανη μαμά
Στέλλα
_______________________________
Αν θέλεiς και εσύ να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας, στείλε μας ένα e-mail στο: info@mommycool.com.cy
