Οι περισσότεροι πιστεύουν πως το να μένει η μαμά στο σπίτι και να φροντίζει για την ανατροφή των παιδιών και το νοικοκυριό είναι κάτι εύκολο και χωρίς ιδιαίτερη κούραση, από τη στιγμή που δεν εργάζεται. Και ίσως πολλές φορές να ακούσουμε τις φράσεις “έλα μωρε τι κάνεις όλη μέρα”, ” σιγά που κουράζεσαι αφού σπίτι είσαι όλη μέρα”. Και όμως, δεν είναι καθόλου έτσι! Και οι περισσότερες μανούλες που βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση θα ταυτιστούν.
Η μαρτυρία της παρακάτω μαμάς, όμως, είναι σίγουρο πως θα τους αλλάξει γνώμη. Η Ania TKacenko γράφει για όλα εκείνα που οι μαμάδες που δεν εργάζονται εκτός σπιτιού σκέφτονται και βιώνουν και μάς βάζει σε σκέψεις…
«Η κατάθλιψη της μαμάς που δεν εργάζεται… ο ελέφαντας στο δωμάτιο για τον οποίο δεν μιλά κανείς. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Πώς τολμά μια μαμά να παραπονιέται που δεν δουλεύει τη στιγμή που έχει το προνόμιο να κάθεται στο σπίτι και να μεγαλώνει τα παιδιά της;
Δεν είναι, όμως, τόσο απλό. Φυσικά, είμαστε τυχερές που μένουμε στο σπίτι και μπορούμε να είμαστε πάντα κοντά στα παιδιά, αλλά αυτό είναι το μόνο που είμαστε τελικά – μαμάδες που μένουν μέσα στο σπίτι.
Κανείς δεν μιλά για την απομόνωση. Κανείς δεν μιλά για την χαμένη σου ταυτότητα. Κανείς δεν μιλά για τη μοναξιά. Κανείς δεν μιλά για τα ενδιαφέροντα που αφήνεις πίσω σου, για τη δουλειά σου που την αγαπάς, για τον εαυτό σου που… τον χάνεις.
Κανείς δεν μιλά για τα δάκρυά σου την ώρα του ντους, επειδή είχες μια πολύ αγχωτική ημέρα. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί είσαι κουρασμένη. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί εκνευρίζεσαι τόσο εύκολα. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί η υπομονή σου εξαντλείται. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί φωνάζεις στα παιδιά σου.
Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί, αφού είσαι όλη την ημέρα στο σπίτι εκείνο είναι ένα αχούρι. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί θέλεις 5 λεπτά ηρεμίας, χωρίς κανένας να σου μιλάει ή να σε αγγίζει. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί δεν έχεις όρεξη για σεξ. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί είσαι εξουθενωμένη, εξ’ άλλου το μόνο που έκανες ήταν να… είσαι στο σπίτι.
Κανείς δεν καταλαβαίνει πώς νιώθεις όταν σου λένε ότι δεν έχεις μια “πραγματική δουλειά”.
Οι περισσότερες από εμάς είχαμε δουλειές εκτός σπιτιού κάποτε. Πηγαίναμε σε ένα γραφείο, επικοινωνούσαμε με ενήλικες εκτός σπιτιού. Συνεισφέραμε οικονομικά στο νοικοκυριό μας. (Οι περισσότερες θέλουμε μία δουλειά, έστω σε καθεστώς ημι-απασχόλησης για να βοηθήσουμε οικονομικά την οικογένεια).
Δεν νιώθαμε ως… υπηρέτριες. Ξεφεύγαμε για λίγο, επειδή κάθε σχέση (γονιού – παιδιού, συντρόφων, συνεργατών, οικογενειών) θέλει χρόνο και θέλει τα μέλη της να περνούν και χρόνο ξεχωριστά. Το να είσαι με κάποιον 24 ώρες το 24ωρο δεν είναι φυσιολογικό ούτε υγιές – χρειάζεσαι ένα διάλειμμα.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσες γυναίκες μου λένε “Πόσο τυχερή είσαι. Έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο. Μακάρι να έμενα και ‘γω στο σπίτι. Δεν θα είχα κανένα παράπονο”.
Μπράβο σου!
Σου εγγυώμαι, όμως, ότι θα αλλάξεις γνώμη μέσα σε 6 μήνες, εκτός αν έχεις την οικονομική δυνατότητα να κάνεις συνέχεια καινούρια πράγματα. Κάποτε ήμουν εσύ. Κάποτε ευχόμουν να μπορούσα να μείνω στο σπίτι με τα παιδιά μου, να είμαι μαζί τους συνέχεια. Δεν αντιλαμβανόμουν τι έφερνε αυτό μαζί του. Πριν κάνω παιδιά και μείνω στο σπίτι μαζί τους δεν ήξερα τι θα επακολουθούσε.
Απέκτησα τα παιδιά μου, όμως, και δεν το μετανιώνω. Αν δεν θέλεις να περάσεις όλα τα παραπάνω, ωστόσο, πρέπει να το σκεφτείς πάρα πολύ καλά πριν πάρεις απόφαση να κάνεις παιδιά…
Την επόμενη φορά που θα δείτε μια μαμά που δεν εργάζεται εκτός σπιτιού να φωνάζει, να ξεσπά, να κλαίει ακούστε την. Κάντε την να νιώσει σημαντική. Δώστε της να καταλάβει ότι οι φόβοι της δεν είναι παράλογοι. Ζητήστε βοήθεια για να απαλύνετε τον πόνο της…
Προς όλες τις μαμάδες εκεί έξω… ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΕΣ»
Με πληροφορίες από το Facebook
