Γράφει η Μαρίνα Κρητικού, Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
Μεγάλο το στοίχημα για εύρεση ισορροπιών στην οικογένεια. Άραγε είναι ένας στόχος που κατακτάται ή ένας στόχος για τον οποίο αγωνιζόμαστε συνεχώς; Η 8ηαρχή της διαπαιδαγώγησης των παιδιών με βάση το attachment parenting, ουσιαστικά αναφέρεται στο ότι οι ανάγκες όλων των μελών της οικογένειας (όχι μόνο των παιδιών), πρέπει να κατανοούνται, να αναγνωρίζονται (validate) και να ικανοποιούνται σε όσο γίνεται μεγαλύτερο βαθμό. Το attachment parenting έχει επίκεντρο την οικογένεια όλη! Δεν είναι παιδοκεντρικό, ώστε να ικανοποιούμε πάντα και μόνο τις ανάγκες των παιδιών και οι ανάγκες των γονέων να μένουν στην άκρη. Δεν είναι προσανατολισμένο αποκλειστικά και μόνο στους γονείς, όπως ήταν η τάση των τελευταίων ετών, όπου οι γονείς διατηρούσαν ανέπαφη την ρουτίνα που είχαν και πριν το παιδί, εκπαιδεύοντας το να γίνεται «ανεξάρτητο» από τη γέννηση του.
Όσο μικρότερα τα παιδιά τόσο μεγαλύτερες και οι ανάγκες τους, οι οποίες πρέπει να είναι σε προτεραιότητα, αλλά έχουν και οι γονείς ανάγκες ως ζευγάρι, αλλά και η ίδια η οικογένεια ως σύνολο έχει τις δικές της ανάγκες. Είναι σημαντικό να ψάχνουμε δημιουργικούς τρόπους, ώστε να βρίσκουμε την ισορροπία προσωπικής και οικογενειακής ζωής. Όσο καλύτερη η ισορροπία τόσο πιο εύκολα και πιο άμεσα οι γονείς μπορούν να ανταποκρίνονται και να είναι διαθέσιμοι συναισθηματικά προς το παιδί.
Αρχικά σε πρακτικό επίπεδο τι μπορούμε να κάνουμε για να βρίσκουμε ισορροπίες; Ξεκινώντας, είναι πολύ σημαντικό να απολαμβάνουμε το σήμερα αποδεχόμενοι ότι η γέννηση ενός παιδιού αλλάζει τη ζωή μας. Επιπλέον, να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους και να αποφεύγουμε να φορτώνουμε πολύ το πρόγραμμα σας. Ακόμα, να προσπαθούμε όπου είναι εφικτό να εξασφαλίζουμε λίγο χρόνο και για τον εαυτό μας ή/και για τον σύζυγο κάνοντας πράγματα ως ζευγάρι, ενώ είναι ζωτικής σημασίας να δεχόμαστε την βοήθεια όταν μας την προσφέρουν. Επίσης, προτεραιότητα να έχουν οι σχέσεις και όχι τα πράγματα (πχ. ένα επιτραπέζιο με τα παιδιά από μια στοίβα ασιδέρωτα!), ενώ σημαντικό είναι να προσπαθούμε να μετατρέψουμε κάτι που κάνουμε καταναγκαστικά στον γονεϊκό μας ρόλο σε διασκέδαση (πχ. το μάζεμα των παιχνιδιών). Τέλος να ακολουθούμε το ένστικτο μας και «ακούμε» το μωρό μας!
Πολλές φορές όμως, μπορεί και να πάθουμε burn out. Πώς αναγνωρίζουμε ότι έχουμε πάθει burn out; Το burn out (εξουθένωση), είναι η σωματική, συναισθηματική και ψυχική απάντηση του οργανισμού μας σε υψηλά επίπεδα στρες. Οι γονείς μπορεί να νιώσουν σε υπέρτατο βαθμό κούραση, σε ένταση, καθώς και σωματικά, ψυχικά και πνευματικά εξουθενωμένοι. Ίσως νιώσουν πολύ καταπονημένοι, ότι το περιβάλλον δεν εκτιμά την προσφορά τους, θυμό, αδύναμοι, σε σύγχυση, απελπισμένοι, αποκομμένοι από το περιβάλλον τους, αδιάφοροι, με έλλειψη κινήτρων και μερικές φορές και αποτυχημένοι.
Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι αρχικά να αναγνωρίσουν ότι είναι σε κατάσταση burn out. Έπειτα να βάλουν ως πρώτη προτεραιότητα το να βρουν ισορροπίες, απλοποιώντας την καθημερινότητα τους και απαλλάσσοντας τον εαυτό τους από περιττές δραστηριότητες. Επιπλέον, θα βοηθήσει πολύ να έρθουν πιο κοντά με γονείς που εφαρμόζουν το attachment parenting ως φιλοσοφία ανατροφής. Τέλος, να θυμούνται συχνά να παίρνουν βαθιές ανάσες ή να ξεκινήσουν διαλογισμό ή γιόγκα.
Είναι ζωτικής σημασίας οι ισορροπίες σε προσωπική και οικογενειακή ζωή. Άλλες φορές μοιάζει σαν απλά να είμαστε πάνω σε μια τραμπάλα, ενώ άλλες φορές σαν να ισορροπούμε σε τεντωμένο σκοινί. Σε όσο μεγαλύτερη επαφή είμαστε με τον εαυτό μας και το σώμα μας, τόσο πιο ενήμεροι θα είμαστε για το πότε βιώνουμε την μία ή την άλλη κατάσταση!
Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
http://kritikou-healthpsy.gr/
Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas
marina.kritikou@yahoo.com
