Γράφει η Μαρίνα Κρητικού, Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
Από την καθημερινότητα μας τα τελευταία χρόνια λείπει μια πολύ σημαντική ανάγκη για να μπορούμε να νιώθουμε ασφάλεια. Η ανάγκη αυτή είναι κοινή και για τους ενήλικες και για τα παιδιά και αφορά την ανάγκη για προβλεψιμότητα, κάτι που αναφέρεται στο ότι το περιβάλλον γύρω μας δεν είναι τόσο ρευστό και μπορούμε για παράδειγμα να ξέρουμε ότι θα έχουμε τη δουλειά μας και θα μπορούμε να συντηρήσουμε την οικογένεια μας. Η προβλεψιμότητα δεν υπάρχει και συνεπώς ζούμε σε ένα περιβάλλον γεμάτο αβεβαιότητα και φόβο.
Η αλλαγή φοβίζει πάντα ανεξάρτητα αν είναι αλλαγή στις εξωτερικές συνθήκες ή αν η αλλαγή συμβαίνει μέσα μας και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζουμε όλα τα συναισθήματα που βιώνουμε. Αφού δώσουμε τον χρόνο στον εαυτό μας να επεξεργαστούμε τις αλλαγές που συμβαίνουν, να τις δουλέψουμε και να αποδεχτούμε το ότι αλλαγές πάντα θα υπάρχουν, έρχεται η ώρα να ανακτήσουμε τον έλεγχο και να δούμε με πιο αισιόδοξο βλέμμα τη ζωή μας.
Το να είναι κανείς αισιόδοξος δεν σημαίνει ότι θα περάσει στο να ζει σε “ροζ συννεφάκι” και να βλέπει να πράγματα ουτοπικά, αδιαφορώντας για τα δεδομένα γύρω του. Αντίθετα, αυτό που σημαίνει είναι να αρχίσει κανείς να βλέπει την άλλη όψη του νομίσματος την πιο αισιόδοξη, καθώς όταν μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό, είναι σε θέση να ξεπεράσει πιο εύκολα τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει. Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι να ενεργοποιείται περισσότερο και να αποθαρρύνεται λιγότερο, καθώς και το να είναι πιο σίγουρος για τον εαυτό του και λιγότερο αγχωμένος.
3 σημαντικοί παράγοντες που διαχωρίζουν ένα απαισιόδοξο από έναν πιο αισιόδοξο τρόπο σκέψης είναι:
α) Η μονιμότητα: ο απαισιόδοξος τρόπος σκέψης κουβαλάει την πεποίθηση ότι τα προβλήματα θα είναι πάντα εκεί και δεν τελειώνουν ποτέ, ενώ ο αισιόδοξος πιστεύει ότι τα προβλήματα είναι προσωρινά και μπορούν να επιλυθούν
β) Το πόσο διάχυτα είναι τα προβλήματα: ο ένας τρόπος σκέψης λέει ότι τα προβλήματα είναι διάχυτα σε όλον τον κόσμο, ενώ ο άλλος τρόπος σκέψης λέει ότι τα προβλήματα σχετίζονται με τις δεδομένες συνθήκες, τον συγκεκριμένο άνθρωπο και τις εμπειρίες του και
γ) Προσωποποίηση: ο απαισιόδοξος τρόπος σκέψης πιστεύει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος δημιουργεί τα προβλήματα, ενώ ο αισιόδοξος ότι τα προβλήματα είναι κάτι εξωτερικό και όχι ένα καθρέφτισμα του ποιοι είμαστε.
Αν διερευνήσουμε τους παραπάνω 3 παράγοντες σκεπτόμενοι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο καιρό ίσως δούμε ποιον τρόπο σκέψης έχουμε υιοθετήσει. Ποτέ δεν είναι αργά να κάνουμε την αλλαγή που θα μας βοηθήσει να βρίσκουμε πιο εύκολα λύσεις στα θέματα που μας απασχολούν με πιο ξεκάθαρο μυαλό.
Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
http://kritikou-healthpsy.gr/
Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas
marina.kritikou@yahoo.com
