Όταν είσαι καινούργια μανούλα, μια από τις πρώτες σου-αυτόνομες-βόλτες με το καρότσι, όταν τολμάς να βγεις από το σπίτι μόνη και να σουλατσάρεις με το μωρό, είναι στο σούπερ μάρκετ.
Και λόγω ασφάλειας -τι μπορεί να πάει στραβά στο σούπερ μάρκετ- και λόγω ανάγκης –κάποια στιγμή πρέπει να μπει και κανονικό φαγητό σε τούτο το ρημαγμένο από τον ερχομό του νέου μέλους σπίτι – και λόγω του «να βγω λιγάκι από το σπίτι και ας είναι οπουδήποτε». Ντύνεσαι , στολίζεσαι –σαν λατέρνα φορές φορές ένεκα η παραπάνω κλεισούρα- και παίρνεις μαζί σου ό,τι θεωρείς ότι θα χρειαστεί το μωρό άρα ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Πας με τα πόδια γιατί ακόμα δεν έχεις εξοικειωθεί με την τριπλέτα παιδί-καρότσι-αμάξι και φτάνεις κορδωτή και καμαρωτή στο σούπερ μάρκετ. Εκεί συνειδητοποιείς πως δεν γίνεται πρακτικά να πάρεις και καρότσι για τα ψώνια, έχεις ήδη ένα. Δεν γίνεται να πάρεις καλαθάκι για τα ψώνια, χρειάζεσαι και τα δυο χέρια για να σπρώχνεις το καρότσι που έφερες από το σπίτι και άρα καταλήγεις πως όσα ψώνια πάρεις-άρα λίγα- μέχρι να πας στο ταμείο, θα τα χώσεις σε όποια τρύπα/θήκη βρεις πάνω στο καρότσι και εύχεσαι να μην σε χώσουν μέσα για κλοπή.
Κατά τη διάρκεια της βόλτας μέσα στο σούπερ μάρκετ θεωρείς α) πως ο διάδρομος με τα ψυγεία είναι πολύ κρύος, β) πως ο διάδρομος με τις σοκολάτες πολύ επικίνδυνος (για σένα!) και γ) πως όλοι οι παππούδες έρχονται από όλες τις γωνιές της γης και βήχουν ΕΝΤΟΝΑ πάνω από το μωρό σου. Φτάνεις στο ταμείο και αρχίζεις να βγάζεις από παντού ψώνια, τυριά από το διχτάκι του καροτσιού, γάλατα από το τσεπάκι για πάνες, πάνες από την κουκούλα του καροτσιού , σοκολάτες (ναι τις πήρες διάολε!) από τις τσέπες και έχεις αυτό το χαζό χαμόγελο ντροπής, που τώρα που το σκέφτεσαι, το έχουν πάντα αυτοί που κλέβουν στο σούπερ μάρκετ στις αμερικανικές ταινίες. Πληρώνεις και φεύγεις ευτυχισμένη που η αποστολή αυτή στέφτηκε με επιτυχία.
Όμως αυτό που δεν ξέρεις ακόμα είναι πως το μωρό δεν θα μείνει μωρό. Πως κάποια στιγμή θα κάθεται στην ειδική θεσούλα του καροτσιού στο σούπερ μάρκετ και θα τραβά ότι φτάνει- μα ότι φτάνει- από τα ράφια. Πως θα αρχίσει να μιλάει και θα φωνάζει «ΜΑΜ» όλη τη διάρκεια που θα ψωνίζεις. Πως θα φωνάζει ΜΑΜ στο πάγκο των τυριών , στο πάγκο των αλλαντικών, στο πάγκο με τα φρούτα, στο ψυγείο με τα γάλατα, στο διάδρομο με τις σοκολάτες (λογικό!). Ακόμα και στο διάδρομο με τα απορρυπαντικά, ΜΑΜ θα φωνάζει! Και θα σε κοιτούν όλοι με το βλέμμα «αφήνεις μωρέ νηστικό το παιδί για να προλάβεις να έρθεις να πάρεις σοκολάτες ;» και θα ντρέπεσαι να πεις «όχι, είναι φαγανό τι να κανω; Να το πάω πίσω;». Και θα λες ναι σε ότι λιχουδιά θα το κερνάνε για να σωπάσει επιτέλους. Και θα τρως και εσύ λιχουδιά. Και μετά το μωρό θα κάνει εμετό σε όλο το σούπερ μάρκετ από τις πολλές λιχουδιές. Και μετά θα σε κοιτάνε πάλι με κείνο το ύφος που κοιτούσε η Τασσώ Καββαδία τη νύφη της σε μια ελληνική ταινία και εσύ θα θες να πας σπίτι να κρυφτείς.
Και το μωρό θα μεγαλώνει κι άλλο και πλέον θα κυκλοφορεί ελεύθερο στους διάδρομους. Μα τώρα δεν θα φωνάζει ΜΑΜ παρά θα απαριθμεί τις ανάγκες της οικογένειας φωναχτά, σε όλους: «μαμά θα πάρουμε αυτό το χαρτί που χρησιμοποιούμε όταν κάνουμε κακά;», «μαμά μην πάρεις φακές, μετά κάνουμε προυτ και δεν μου αρέσει», «μαμά πάλι πήρες σοκολάτες για σένα;». Και όταν θα κοιτάς αλλού, θα χώνει στο καρότσι ό,τι πιο άχρηστο βρει μπροστά του και άντε να εξηγήσεις στους διπλανούς πως δεν χρειάζεσαι 20 κουτιά επιβραδυντικά προφυλακτικά και παράλληλα 10 οδοντόπαστες για τεχνητές οδοντοστοιχίες, όχι δεν τα έχετε ανάγκη ακόμα (και τα δυο , να το τονίσω!). Και μετά θα κρύβεται στους διάδρομους και εσύ θα πανικοβάλλεσαι. Και μετά θα το βρίσκεις και σαν ένα ράκος που θα είσαι, θα γυρνάς στο σπίτι.
Και εκείνες τις λίγες, σπάνιες, φορές που θα πηγαίνεις πλέον μόνη στου σούπερ μάρκετ, θα θεωρείς πως είναι η ωραιότερη βόλτα της ζωής σου και θα είσαι ήρεμη και θα χαζεύεις τις μουστάρδες και το βιολογικά γάλατα με βλέμμα ευτυχίας λες και αντικρίζεις ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη.
Αφιερωμένο σε κάτι φίλες που είναι καινούργιες μανούλες.
Το διαβάσαμε στο http://www.themamagers.gr/
