Όταν διαβάζεις για παραλείψεις που παραλίγο να στοίχιζαν τη ζωή σε ένα παιδί και ότι με παρέμβαση της Γενικής Διευθύντριας του Υπουργείου Υγείας ήρθε γιατρός από Ελλάδα ο οποίος πλέον παρακολουθεί το παιδί σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της Λευκωσίας τότε το μόνο που σκέφτεσαι και ελπίζεις είναι να γίνουν ριζικές αλλαγές στο σύστημα. Επειδή χθες ήταν ο Μαρίνος, αύριο μπορεί να είμαστε εμείς.
Ο πατέρας του Μαρίνου περιγράφει τι ακριβώς συνέβη εκείνη την ημέρα, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε η γιαγιά του παιδιού βγήκε εκτός πορείας. Το παιδί μεταφέρθηκε διασωληνομένο στο Νοσοκομείο Λευκωσίας και το βράδυ της ίδιας μέρας στην Εντατική Μονάδα του Μακάρειου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
«Κράτα γερά γιε μου. 5/10/22 στις 1.05 μ.μ μεταφερθηκες με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Παραλιμνιου μετά από ατύχημα με το αυτοκίνητο που οδηγουσε η γιαγιά σου. Η αξονική έδειξε επισκληρίδειο αιμάτωμα στον εγκέφαλο. Αμεσως μεταφερθηκες διασωληνωμένος στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και στις 4.30 μ.μ υποβλήθηκες σε κρανίεκτομη,αφαίρεση του αιματώματος και ο νευροχειρουργός Λαμπρου που σε εγχείρησε μου είπε ότι η εγχείρηση πήγε καλά. Η κατάσταση της υγείας σου ήταν κρίσιμη. Στις 8.15 μ.μ μεταφερθηκες στην εντατική Μοναδα στο Μακάριο Νοσοκομείο Παίδων Λευκωσια όπου οι συνθήκες περίθαλψης για τα παιδιά θεωρουνται οι ιδανικές στη Κύπρο. Οι γιατροί Κλεανθους ,Αβρααμ και Μινούσης παρακολουθούσαν το παιδί μου και με ενημέρωναν καθως εγώ τους τόνισα από την αρχή πως θέλω να ξέρω τα πράγματα όπως έχουν. Μου είπαν πως θα τον έχουν σε καταστολή και Παρασκευή θα τον ξυπνούσαν σιγά σιγά. Καθημερινως μετεφερναν το παιδί στο γενικό για αξονική καθως το Μακάριο δεν έχει αξονικό τμήμα. Η διαδικασία αυτή ήταν σαφως πολύ επικίνδυνη για τη κατάσταση του παιδιού και για όλα τα παιδιά της μονάδας που πρέπει να το κάνουν.
Παρασκευή μεσημερι με ενημέρωσαν πως η αξονική εμφάνισε ένα μικρό οίδημα στον εγκέφαλο ,αναμενόμενο μετά από κρανιεκτομη ,το οποίο θα παρακολουθούν γι αυτό το λόγο τον ηθελαν ακόμα σε καταστολή μέχρι τη Δευτέρα. Παρασκευή απόγευμα ,ενώ ήμουν κοντά στο γιο μου και του μιλουσα (οι γιατροί με παρότρυναν να το κάνω)η πίεση του παιδιού ανέβαινε σταδιακά από 12 μέχρι 50. Αμεσως κτυπησε συναγερμος ,κοκκίνισαν οι αριθμοί ,έτρεχαν γιατροί και νοσοκόμοι. Κατάφεραν να ρίξουν την πίεση στα κανονικά επίπεδα αναφερνοντας μου πως αυτο συνέβηκε κι αλλες φορες και πως αυτό είναι πολύ σοβαρό (εγκεφαλικό επεισόδιο)ενώ έχουν ενημερώσει τον Λαμπρου ,ο οποιος τον εγχείρησε στο Γενικό ,πως πρέπει να έρθει Μακάριο να κάνουν μια νέα αξιολόγηση της υγειας του γιου μου. Ο Λαμπρου δεν ήρθε,μίλησαν τηλεφωνικώς λεγοντας τους πως θα έρθει Σάββατο πρωί. Αυτό μου ανέφεραν γίνεται συνέχεια με τα επείγοντα περιστατικά που τους έρχονται από το Γενικό. Τους φέρνουν και μετά αδιαφορούν.
Με προειδοποίησαν πως μέσα στη νύκτα αν χρειαστεί επείγον θα τον πάρουν πάλι στο Γενικό για αξονική.
Από εκείνη τη στιγμή καταλαβα πως κάτι δεν πάει καλά και πως πρέπει να πιέσω τα πραματα μόνος μου. Να εξαντλήσω κάθε προσπάθεια ,να παρακαλέσω ,να ζητήσω βοήθεια να σώσω το παιδί μου. Έχουν σβήσει παιδιά μέσα στα νοσοκομεία από ιατρική αμέλεια ή από καθυστέρηση επείγον περιστατικού. Η κατάσταση του παιδιού μου δεν σήκωνε ούτε λεπτό καθυστέρηση. Άρχισα τα τηλέφωνα μιλωντας με ανθρώπους γνωστους και αγνώστους. Τελικά άνθρωποι που δεν γνωριζόμαστε καν, απλά άκουσαν τον πόνο μου,την έκκληση μου για βοήθεια,μου υποσχέθηκαν πως το επόμενο πρωί θα έχω νέα.
Σάββατο πρωί στις 7.00 όπως κάθε πρωί παίρνω τηλέφωνο στην εντατική να ρωτήσω για τον Μαρινο. Σταθερή η κατάσταση ,η πίεση έπεσε, ήταν ησυχος στη νύχτα μου λένε. Ευτυχως τους ειπα,αν συμβεί κάτι ενημερώστε με. Πηγαίνω στις 12.00 επισκεπτήριο να δω τον Μαρινο μου και μου ανακοινωνουν πως τον ετοιμάζουν για αξονική στο Γενικό. Γιατί δεν με ενημέρωσαν;;Τι έγινε;;Καμία απάντηση. Θα σας πουν οι γιατροί που θα έρθουν.Στις 2.00 επέστρεψαν. Κρεμόμουν απ το στόμα των γιατρών. Η αγωνία μου μεγάλη. Ο γιατρος βγήκε έξω και ενώ περιμένα να μου μιλήσει έφυγε βιαστικός λεγοντας μου ότι σχόλασε και θα μ ενημερώσει ο αλλος γιατρος. Άρχισα να πνίγομαι. Κτυπουσα τη πόρτα φωνάζοντας να βγει κάποιος να μ ενημερώσει. Βγαίνει ο διευθυντής της μονάδας Ηλίας Αβρααμ διαμαρτυρόμενος για τη συμπεριφορά μου. Απαιτώ να μου πείτε αμεσως τι έδειξε η αξονική του παιδιού μου του λέω. Άρχισε να μου φωνάζει ότι παραφέρομαι και να ηρεμήσω. Εσυ αν ήσουν στη θέση μου θα ηρεμούσες;
Μου είπε πως η κατάσταση του παιδιού είναι σταθερή και ελαφρώς βελτιωμένη. Τον ρώτησα για το οίδημα. Είναι σταθερό δεν μεγάλωσε μου απάντησε. Γιατί ανεβαίνει η πίεση του;Γιατί θέλει μεγαλύτερη νάρκωση να μη νιώθει τον πόνο μου απαντά. Πότε θα τον ξυπνήσετε;Όταν θα σταματήσουν οι ψηλές ένδειξεις της πίεσης μου απαντά. Έφυγα προβληματισμένος και απελπισμένος. Κτύπησε το τηλέφωνο. Από το υπουργείο υγείας. Η προσπάθεια μου έπιασε τόπο. Απόψε στις 7.00 μ.μ έρχεται από Αθήνα ο κορυφαιος Ελλαδίτης παιδονευροχειρουργός Βασίλης Ζέρρης ,που χριρουργει σε όλη την Ευρώπη ,για να δει το γιο μου. 7.15μ.μ ήρθε με ταξί από το αεροδρόμιο.
Ανέβηκε αμεσως στην Μοναδα να δει το παιδί και τον περιμενα έξω. Βγήκε έξω και μου λέει:η ζωή του παιδιου σας κινδυνεύει. Η κατάσταση του είναι πολύ κρίσιμη. Πρέπει επείγον να χειρουργηθεί. Η πίεση του ανεβαίνει συνεχως γιατί υπάρχει μεγάλου βαθμού εγκεφαλικο οιδημα. Πρέπει να αφαιρεθεί ένα κομμάτι κόκαλο από το κρανίο ώστε ο εγκέφαλος να αποσυμφόρτιστει από το οίδημα και να πέσει η εγκεφαλική πίεση σε χαμηλά επίπεδα. Μου εξήγησε τα πάντα λεπτομερώς. Δεν διανοείτε στη κατάσταση αυτή το παιδί να μεταφέρεται καθημερινως στο Γενικό για αξονική. Μου ανάφερε πως έχει οδηγίες από το υπουργείο ,να κάνει πλήρη αξιολόγηση της κατάστασης του παιδιού και οτι κρίνει ο ιδιος θα γίνει. Την ίδια στιγμή ενημερώνει το υπουργείο και ζητα την άμεση μεταφορά του παιδιού στο American Medical Centre στη Λευκωσια που έχει όλα τα απαραίτητα για να χειρουργηθεί ξανά το παιδι. Σάββατο 10.00μ.μ μεταφέρεσαι διασωληνωμένος στο American με έξοδα του κράτους.Το πρώτο μέλημα του γιατρού Ζέρρη να πέσει η πίεση ,να γίνουν αναλύσεις και αξονικές. Με ενημερώνει ότι το αίμα του έχει αραιώσει αρκετα από τις ψηλές δοσολογίες φαρμάκων που του έδιναν στο μακάριο και πως πρέπει να δώσουν χρόνο να πήξει ξανά για να μπορεί να χειρουργηθεί. Μου επισήμαινε πως οι ψηλές δόσεις των φαρμάκων που του χορηγήθηκαν άρχισαν να προκαλουν καρδιακά προβλήματα στο παιδί. Αδυνατουσε ο εγκεφαλος να δώσει εντολη στη καρδιά να λειτουργήσει σωστά.Επίσης η αξονική σπονδύλου έδειξε πως υπάρχουν 3 κατάγματα στον σπόνδυλο κάτι που δεν μου ανέφεραν στο γενικό ούτε μακάριο.
Πρωί Κυριακης ο γιατρός Ζέρρης μου εξομολογήθηκε πως παρέλαβαν το παιδί από το μακάριο σε άθλια τραγική κατάσταση και ως τη Δευτέρα θα το χάναμε!!!!!Στις 3.00μμ μπήκες για δεύτερη φορά χειρουργείο. Στις 6.00μ.μ μενημερώνει ο γιατρος ότι όλα πήγαν καλά. Διορθωσε το λάθος. Άνοιξε κόκαλο στο κρανίο. Ο εγκέφαλος αποσυμφορτιστηκε από το οίδημα και η πίεση επεσε. Αυτό έπρεπε να γίνει στο πρώτο χειρουργείο. Να αφήσουν ένα κενό. Δεν πρέπει να το κλείνουν σε τέτοιες περιπτώσεις.
Δευτέρα ώρα 10.00π.μ. Ο Μαρίνος σε σταθερή κατάσταση με σταθερή χαμηλή εγκεφαλική πίεση. Του χορηγούνται αναλγητικά για να είναι σε καταστολή πάντα ελεγχόμενες δοσολογίες(κάθε μερα πιο χαμηλή δόση).Μου αναφέρε ο γιατρος πως οι αναλυσεις δείχνουν ότι νεφρά και συκώτι έχουν επηρεαστεί από τα υπερβολικά φάρμακα που έχει πάρει στο μακάριο ομως με το καιρό θα τα ξεπεράσει αυτά. Σε μια βδομάδα πιστεύει θα τον ξυπνήσει σιγά σιγά. Τότε θα είναι σε θέση να μου πει αν όλη αυτή η καθυστέρηση των γιατρών του Γενικού και του Μακαριου, η αδράνεια τους να αντιδράσουν μπροστά στις συνεχόμενες ψηλες εγκεφαλικες πιεσεις που παρουσιαζε το παιδί ,χορηγωντας του μόνον υπερβολικες δοσεις φαρμάκων ,προκαλωντας του αλλά οργανικά προβλήματα στην ήδη κρίσιμη κατάσταση υγειας που βρισκόταν λεγοντας μου ψέματα πως η κατάσταση του βελτιώνεται ενώ στην αλήθεια θα έχανα το παιδί μου αν το άφηνα στα χέρια τους. Ο θεος , η Παναγία που εισάκουσαν τις προσευχες και παρακλήσεις όλου του κόσμου για το Μαρινο μου, ο γιατρος Βασιλης Ζέρρης που είναι δίπλα στο παιδί μου ώσπου να σιγουρευτει πως είναι εκτος κινδύνου,τη γενική διευθύντρια του υπουργείου υγειας κυρία Χριστινα Γιαννάκη που κανονισε την άμεση μεταφορα του παιδιού στο American και που η ίδια έφερε το γιατρό να σώσει το παιδί μου,το κρατος και τη κυβέρνηση που ανάλαβαν όλα τα έξοδα της περιθαλψης του γιου μου στο American,οι φιλοι μου γνωστοί και άγνωστοι που ενιωσαν τον πόνο,την αγωνία και απελπισία μου βοηθωντας με να ακουστεί η παράκληση μου εκεί που έπρεπε. Ένα μεγάλο θερμό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ το πιο σημαντικο!!!
Το εύλογο ερώτημα μου όμως είναι το εξης: Γιατί οι δικοί μας γιατροί δεν έκαναν αυτό που έπρεπε από την αρχή ;;;;αυτό που έκανε ο γιατρος Ζέρρης μετα από 5 μερες;;;;;;Ή την επόμενη ή μεθεπόμενη μερα; Τι περίμεναν;Εξάντλησαν κάθε προσπάθεια και κατέληξαν ότι το παιδί δεν θα κατάφερνε;Δεν έκαναν τίποτε απολύτως. Μόνον ψέματα μου έλεγαν πως το παιδί βελτιώνεται. Ποσά παιδιά άραγε έχουν σβήσει από ιατρική αμέλεια;;;;
Ο Μαρίνος μου ξέρω ότι τώρα βρίσκεται στα καλύτερα χέρια γιατρών και νοσοκόμων. Έστω και αργά ,αλλά τα καταφέραμε. Τώρα νιώθω ασφαλής για την ιατρική περιθάλψη του παιδιού μου. Η κατάσταση του παραμένει κρίσιμη ώσπου να ανοίξει τα μάτια του και να μου πει ο γιατρος οτι ξεπέρασε το κίνδυνο. Είσαι δυνατός γιε μου για να φτασεις ως εδώ. Κρατά γερά. Είμαι σιγουρος θα τα καταφερεις!Να γίνεις καλά και όσο χρόνο πάρει. Μόνο αυτό. Να γίνεις καλά !!!!».
