“Γιατί το μωρό μου κοιμάται μόνο στα χέρια μου, τι κάνω λάθος;” Ένα συχνό ερώτημα από εξαντλημένους νέους γονείς
Της Sarah Ockwell-Smith Συγγραφέας γονεϊκότητας
Το 1/4 όλων των βρεφών αυτής της ηλικιακής ομάδας διαγιγνώσκονται πως πάσχουν από κολικούς. Η διάγνωση δίνεται όταν οι γιατροί δεν ξέρουν γιατί ένα μωρό είναι τόσο δυστυχισμένο και οι γονείς δεν είναι σε θέση να σταματήσουν τα δάκρυά του.
Υπάρχει ελπίδα όμως! Η κατανόηση της τεράστιας μετάβασης που κάνουν τα μωρά από τον “ενδομήτριο κόσμο”, μια έννοια που συνήθως αναφέρεται ως “το τέταρτο τρίμηνο” και μπορεί να αποδειχθεί ικανή να στερήσει τον ύπνο από τους νέους γονείς.
Όταν τα μωρά γεννιούνται είναι απίστευτα πτωχά προετοιμασμένα για τη ζωή έξω από τη μήτρα. Υπάρχουν θεωρίες ότι λόγω του μεγάλου μεγέθους του κεφαλιού τους, τα ανθρώπινα μωρά γεννιούνται πρόωρα ως προς την ανάπτυξη σοφίας, αλλιώς θα ήταν πολύ μεγάλα για να γεννηθούν φυσιολογικά.
Παρότι αυτό είναι καλή είδηση για τις μητέρες, δεν είναι τόσο καλή είδηση για τα μωρά που θα μπορούσαν πραγματικά να πέρναγαν τρεις ακόμη μήνες κύησης. Κατανοώντας το αυτό και αντιμετωπίζοντας τα νεογέννητα σαν να ήταν ακόμη στη μήτρα για τους τρεις πρώτους μήνες της ζωής τους, μπορεί να κάνει τη ζωή πολύ πιο εύκολη για τις νέες οικογένειες.
Μέσα στη μήτρα είναι απίστευτα σκοτεινά και το μωρό βρίσκεται μέσα σε ζεστό νερό, μόνιμα σε θερμοκρασία 37° βαθμών Κελσίου, δεν έχει βρεθεί ποτέ πριν στον αέρα και μάλιστα σε πολύ πιο χαμηλές θερμοκρασίες. Επιπλέον, όλα γύρω του είναι μαλακά, ενώ εκείνο είναι γυμνό, χωρίς ποτέ να έχει χρειαστεί να φορέσει πάνα και να έχει τοποθετηθεί σε μια κρύα κούνια.
Όταν η μητέρα είναι έγκυος το μωρό είναι σε συνεχή φυσική επαφή μαζί της, αμέσως μετά τη γέννηση το μωρό περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και της νύχτας, μόνο του.
Μέσα στη μήτρα υπάρχει συνεχώς ένας υπόκωφος θόρυβος από τους χτύπους της καρδιάς της μητέρας και του πεπτικού της συστήματος. Μετά τη γέννησή του το μωρό θα πρέπει να συνηθίσει σε πολλούς διαφορετικούς ήχους.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης το μωρό περνάει πολύ χρόνο κουλουριασμένο σφιχτά, ανάποδα, σε μια θέση έτοιμο για τη γέννα, μετά τη γέννηση περνά τον περισσότερο χρόνο του επίπεδα, στην πλάτη του.
Λόγω του υδάτινου περιβάλλοντός του, η όσφρηση είναι σχεδόν αδύνατη, αλλά μετά τη γέννηση, από τη στιγμή που ζει στον αέρα, το μωρό εκτίθεται σε εκατοντάδες νέες οσμές ανά ημέρα.
Τέλος, πριν από τη γέννηση, το μωρό ποτέ δεν πεινούσε ή διψούσε, αυτές οι αισθήσεις είναι εντελώς νέες γι’ αυτό από τη στιγμή που γεννιέται.
Η αλλαγή από την ενδομήτριο στην εξωμήτριο ζωή είναι τόσο τεράστια που δεν αποτελεί καμία κατάπληξη το ότι κλαίνε τόσο πολύ τα μωρά!
Είναι αρκετά εύκολο να αναπαράγουμε την ενδομήτρια ζωή μετά τη γέννηση του μωρού, με τις ακόλουθες συμβουλές οι οποίες μπορούν να έχουν δραματικές επιπτώσεις στο κλάμα και τον ύπνο του μωρού.
Οι πρακτικές συστολές, Braxton Hicks, πιέζουν ρυθμικά το μωρό στο τέλος της εγκυμοσύνης και κάθε φορά που μια έγκυος μητέρα κινείται το μωρό ταλαντεύεται ολόγυρα. Μετά τον τοκετό τα μωρά αγαπούν το κούνημα αλλά τόσο συχνά βρίσκονται να τα έχουν ακουμπήσει κάπου εντελώς ακίνητα. Δοκιμάστε το χορό, ταλαντευτείτε από πλευρά σε πλευρά ή κάντε υπερβολικά γρήγορο περπάτημα ή μια βόλτα με το αυτοκίνητο.
Θόρυβος
Τα μωρά αγαπούν τον ήχο, αλλά για πολλά, όχι τον ήχο που θα σκεφτόσασταν. Για αρκετά μωρά, ο ήχος μιας ηλεκτρικής σκούπας ή ενός στεγνωτήρα μαλλιών είναι πολύ πιο κατευναστικός από ότι ένα νανούρισμα. Οι «λευκοί ήχοι» μπορούν να βοηθήσουν στο να ηρεμήσουν τα μωρά και να τα βοηθήσουν να κοιμηθούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Θέση
Κρατώντας ένα μωρό σε μια πιο φυσική θέση, με την κοιλιά προς τα κάτω, όπως η θέση «τίγρης στο δέντρο» από τη βρεφική γιόγκα, είναι συχνά μαγική, σταματώντας ένα μωρό που κλαίει στη στιγμή.
Τάισμα
Αν τα μωρά είναι πεινασμένα τίποτα δεν θα τα ηρεμήσει. Η σίτιση είναι πάντα καλύτερο να είναι κατ’ απαίτηση του μωρού και όχι βάσει ρουτίνας. Τα μωρά μπορεί να μην είναι πάντα πεινασμένα για ένα πλήρες γεύμα αλλά να θέλουν να πιουν λίγο στα γρήγορα ή απλά να πιπιλίσουν. Το πιπίλισμα είναι σημαντικό καθώς βοηθά τα οστά του κρανίου να επανέλθουν στην κανονική τους θέση μετά τη γέννηση. Επίσης, βοηθά στο να εδραιωθεί η παραγωγή γάλακτος στις θηλάζουσες μητέρες.
Μπάνιο
Μερικές φορές ένα βαθύ, ζεστό μπάνιο μπορεί να σταματήσει τα δάκρυα ενός μωρού σε δευτερόλεπτα. Αυτό είναι ακόμη καλύτερο αν η μαμά ή ο μπαμπάς μπουν στη μπανιέρα μαζί με το μωρό, καθώς η δερματική επαφή (skin to skin contact) είναι ένα υπέροχο ηρεμιστικό των μωρών, λόγω της διέγερσης και της απελευθέρωσης της χαρούμενης ορμόνης ωκυτοκίνης -εξίσου στους γονείς και το μωρό.
Φάσκιωμα
Το τύλιγμα ενός μωρού μπορεί να βοηθήσει να αναπαραχθεί η άνετη αίσθηση που βίωνε στη μήτρα, μολονότι το ύφασμα δεν θα πρέπει να είναι σφιχτό πάνω στους γοφούς του μωρού και οι γονείς θα πρέπει να σταματήσουν το φάσκιωμα από τη στιγμή που το μωρό θα μπορεί να κυλήσει, για λόγους ασφαλείας. Να είστε προσεκτικοί ώστε να μην χάσετε τα σημάδια πείνας του μωρού και επίσης, να βεβαιωθείτε ότι θα προσφέρετε αρκετή δέρμα με δέρμα επαφή.
Φορέστε το μωρό σας (babywearing)
Το κουβάλημα των μωρών σε σλινγκ ή μάρσιπους είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να τα κρατήσει ήρεμα και χαρούμενα. Έρευνες έχουν δείξει ότι μωρά που μεταφέρονται τακτικά με αυτόν τον τρόπο, κλαίνε πολύ λιγότερο από ότι εκείνα που δεν τα μεταφέρουν φορεμένα. Από την πλευρά των γονιών, το να φορούν το μωρό τους σημαίνει επίσης ότι έχουν δύο ελεύθερα χέρια για να φάνε, να πάνε τουαλέτα ή να ετοιμάσουν το φαγητό.
Συγκοίμηση (bedsharing)
Σε όλο τον κόσμο περίπου το 60% των γονέων μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι με το μωρό τους, αν και στο Ηνωμένο Βασίλειο το ποσοστό αυτό είναι πολύ χαμηλότερο. Δυστυχώς η συγκοίμηση λαμβάνει κακή δημοσιότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο, ωστόσο έρευνες έχουν δείξει ότι στην πραγματικότητα αν οι γονείς ακολουθήσουν μερικές απλές οδηγίες ασφαλείας, τότε δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) από ότι σ’ ένα μωρό που κοιμάται σε μια κούνια. Το να μοιράζεστε ένα κρεβάτι με ένα νεογέννητο είναι ένας φανταστικός τρόπος για να κοιμηθείτε περισσότερο το βράδυ.
Η ενσυναίσθηση απέναντι στην εμπειρία ενός νεογέννητου, μπορεί να δώσει μεγάλη διορατικότητα στους τρόπους για να το βοηθήσετε.
❝Στις αναπτυσσόμενες χώρες και πιο συγκεκριμένα στο Μπαλί της Ινδονησίας τα μωρά τα κρατούν συνέχεια στην αγκαλιά τους. Αν κουραστεί η μαμά, αυτό μπορεί να το κάνει κάποιο συγγενικό πρόσωπο όπως η θεία, η γιαγιά, ο πατέρας, η αδερφή.
Όταν το μωρό γίνει 3 μηνών έχουν ένα όμορφο έθιμο. Κάνουν μια μικρή γιορτή και χορεύουν ένα χαρούμενο χορό. Έφτασε για εκείνους η στιγμή που μπορούν να αφήσουν το μωρό χωρίς να το κρατάνε αγκαλιά.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή το μωρό δεν έχει αφεθεί ποτέ κάτω στο κρεβάτι μόνο του. Κοιμάται πάντα με κάποιον δίπλα του και με άμεση επαφή όποτε το επιθυμεί με το στήθος της μαμάς του. Αυτά τα μωρά δεν βιώνουν ποτέ κολικούς, κάτι που δεν είναι καθόλου τυχαίο❞
Είναι ενδιαφέρον ότι οι περισσότερες μέθοδοι υποστήριξης κατά το τέταρτο τρίμηνο είναι αυτές που οι γονείς συχνά θα κάνουν ενστικτωδώς. Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, οι γονείς έχουν προειδοποιηθεί να μην «κακομάθουν» το μωρό τους ή κοινώς… να μην «βάλουν τα χεράκια τους και βγάλουν τα ματάκια τους» αντιμετωπίζοντας προβλήματα αργότερα, απλά και μόνο επειδή το κράτησαν πάρα πολύ.
Το θέμα είναι ότι είναι αδύνατο να κακομάθει ένα μωρό κρατώντας το πάρα πολύ! Αν το μωρό σας βολεύεται στα χέρια σας, αγκαλιά σας και εσείς είστε ευτυχείς έχοντάς το εκεί, κρατήστε το όσο εσείς θέλετε!
Πηγή: mitrikosthilasmos.com
