Γράφει η Στέλλα Χίου – Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Καθώς η μέρα ξημερώνει Τρίτη 23 Μάιου 2017 μαθαίνουμε για ένα ακόμη τρομακτικό χτύπημα, αυτή την φορά στο Μάντσεστερ, κατακλυστήκαμε από δυσάρεστες ειδήσεις, βίαιες εικόνες.
Τρομάξαμε, φοβηθήκαμε, η ανασφάλεια μας κυριεύει ξανά….. και ενώ εμείς οι μεγάλοι προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να διαχειριστούμε όλο αυτό μέσα μας, ΤΣΟΥΠ και ξεπετάγεται το μικρό σας, με αυτή την αγγελική φατσούλα να σε ρωτάει : ‘ Μαμά, μαμά τι γίνεται; Τι είναι όλο αυτό που συμβαίνει;΄’
Και, να σου βρίσκεσαι εκεί ξαφνιασμένη να ξεροκαταπίνεις καθώς δυο μάτια να σε κοιτάνε απορημένα. Τώρα τι απαντάνε; Τώρα τι λένε; ………
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή !
- Πάνω από όλα διατήρησε την ψυχραιμία σου
- Αφιέρωσε χρόνο στο παιδί σου, άκουσε τις ερωτήσεις
- Δώσε τις κατάλληλες απαντήσεις ανάλογα με την ηλικία
- Διαβεβαίωσε το ότι εκείνο και η οικογένεια είναι ασφαλής
- Ένα παιδί είναι φυσιολογικό να τρομάξει και να φοβηθεί, ο γονιός παίζει καταλυτικό παράγοντα ώστε το παιδί να βρει τις ισορροπίες μέσα από τον διάλογο, τις ερωτήσεις, απορίες, απαντήσεις.
Όμως, ας δούμε μερικά χρήσιμα tips, τι να πείτε στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους
Προσχολική ηλικία
- Αποφύγετέ την έκθεση των παιδιών σε ειδήσεις, βίντεο, γενικότερα σε ΜΜΕ.
- Στις μικρές ηλικίες 3-5 χρονών, τα παιδιά έχουν την τάση να μπλέκουν τα γεγονότα με το συναίσθημα και να μην είναι ευδιάκριτο τι είναι αληθινό.
- Τα παιδιά είναι σαν σφουγγαράκια, απορροφάν τα πάντα.
- Στην περίπτωση που έχει ακούσει και δει κάτι, δώστε απαντήσεις γενικές, κλείστε την τηλεόραση ώστε να ασχοληθείτε μαζί του με την ζωγραφιά του η’ με κάποιο παιχνίδι .
- Μην του κλείσετε τα μάτια ή του φωνάξετε ότι δεν πρέπει να βλέπει κάτι τέτοιο, θα δώσετε αρνητική έμφαση στο γεγονός με αυτό τον τρόπο και θα δημιουργήσετε ανησυχία.
Σχολική ηλικία
- Στην ηλικία 6-12, ρωτάμε το παιδί τι έχει ακούσει, τι έχει μάθει, τι είδε, τί κατάλαβε και πώς αισθάνεται για όλο αυτό.
- Η συζήτηση στρέφεται πάνω στις απορίες, χωρίς να δίνονται αναλυτικές πληροφορίες.
- Εάν δείχνει φοβισμένο , εξηγήστε το του ότι είναι φυσιολογικό διότι τόσο οι μεγάλοι αλλά και τα παιδιά φοβήθηκαν.
- Μη λέτε ‘μην ανησυχείς’ , ή ‘δεν υπάρχει κάτι να φοβάσαι’, δείξτε κατανόηση.
- «Μαμά αυτό θα ξανασυμβεί;» Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, αυτό που στην ουσία ρωτάει το παιδί είναι αν το ίδιο θα είναι καλά και αν είναι ασφαλής η οικογένειά του.
- «Τα άλλα παιδάκια τι έπαθαν;» Πολλά παιδιά αναρωτιούνται αν άλλα παιδάκια τραυματίστηκαν . Αν όντως τραυματίστηκαν παιδάκια, θα πρέπει να πούμε στο παιδί πόσο στενάχωρο είναι αυτό.
- « Είναι κακοί άνθρωποι;» Είναι πολύ σημαντικό να εξηγήσουμε στο παιδί ότι τέτοιου είδους πράξεις μπορεί να συμβούν από κάποιους ανθρώπους αλλά δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο.
Εφηβική ηλικία
- Στην αρχή της εφηβείας 13-15 χρονών, το παιδί έχει ανάγκη να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες , έχει πρόσβαση σε διάφορα μέσα ενημέρωσης και δικτύωσης καθώς αναπτύσσονται και συζητήσεις με συνομίλικους. Γνωρίζει την βιαιότητα και τις επιπτώσεις της επίθεσης.
- Στόχος είναι οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδια να φιλτράρουν όλες αυτές τις ειδήσεις, καθώς να τονιστεί ότι ο κόσμος καταδικάζει τέτοιου είδους στάσεις και αποβλέπει στην ασφάλεια και την ειρήνη. Καθώς είναι πολύ σημαντικό να συμπεριφέρεται στους ανθρώπους σαν ίσος προς ίσους, ανεξάρτητα από τη φυλή ή την καταγωγή τους.
- Η εφηβεία είναι από μόνη της ένα ιδιαίτερο στάδιο στην ζωή ενός ατόμου, στις ηλικίες 16-18 επεξεργάζεται τις πληροφορίες με διαφορετικό τρόπο.
- Αν δεν θέλει να το συζητήσει , θα πρέπει να το σεβαστείτε , μέχρι κάποια στιγμή που εκείνο θα ξεκινήσει μια σχετική συζήτηση.
- Αν θέλει να το συζητήσει , ρωτήστε για την άποψη του, τι πιστεύει, τι λένε οι φίλοι του, τι τον απασχολεί και τι αισθάνεται για όλο αυτό. Εξηγούμε ότι σε διάφορες καταστάσεις ο καθένας αντιδρά συναισθηματικά με διαφορετικό τρόπο.
Οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το πώς βιώνουν και κατανοούν τον κόσμο, τα παιδιά μας, εξαρτάται κυρίως από εμάς, τους μεγάλους τους πιο έμπειρους ,από το πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς την πραγματικότητα! Η επικοινωνία και η ειλικρινείς καθοδήγηση είναι οι ουσιαστικότεροι παράγοντες ώστε να αναπτυχθούν τα παιδιά και να αναπτύξουν διόδους υγιείς κρίσης και σχέσεων, με σας και τον έξω κόσμο.
